Ik weet niet wat ik er mij van had voorgesteld, van een aantal stenen in het midden van een stuk met bodembedekker. In ieder geval niet dit:

Eigenlijk achteraf bekeken is het de enige logische manier dat het moet: anders worden die stenen door de kwelm naar beneden gezogen natuurlijk.

(Wat een prachtig woord, trouwens, kwelm.)

Van wat ik zie, liggen die stenen vast voor de eeuwigheid. Alle tufsteen is ook gelegd, en ’t ziet er echt wel wijs uit:

Morgen, in principe, de laatste dag. Zand op de stenen, aarde in het midden en aan de rand, planten in de aarde, en klaar.

Misschien ook nog een hondenkattenhok metselen om de kattenbak onder te zetten. En dan is het klaar. Hebben we een hof. Het zal twintig jaar geduurd hebben.

(En dan nog een paar jaar om de planten te laten groeien en alles natuurlijk.)

update: het zal niet morgen zijn maar volgende week — het moet allemaal nog uitharden en alles.