DUS.

De stand van zaken: ik had allemaal planten afgeslacht in den hof, alles op stapels gelegd en in zakken gestoken.

Gisteren is Sandra met Jan met de zakken naar het containe rpark gegaan.

Vandaag dacht ik, ik ga nog eens den hof in en ik probeer zoveel mogelijk wortels en andere dingen die zouden kunnen terug opschieten, weg te halen.

Rommel zoals deze zuring-achtige, die na een week kleine kleine blaadjes begint te schieten, waaraan ik kan zien dat er een wortel onder zit:

Dus ik steek er een schop naast, probeer die door de stenen te wrikken, en duw dan de grond wat naar boven, zodat ik de wortel uit de grond kan trekken. De grootste wortelstokken had ik vorige week al uitgegraven, nu bleven er nog een paar kleintjes over hier en daar.

Spade erin:

En hop:

Op het einde van de tuin, tegen het achterhuis, stond er een plantje dat gelijk helemaal omringd was door steen.

Ik kreeg er de schop niet tussen of onder, en net toen ik  het opgeven had en een mes ging halen om het vantussen de stenen te snijden, hoorde ik achter mij een zachte plons, en was dit gebeurd:

Ayep.

Een put van iets meer dan een meter diep.

Altijd leutig, verrassingen als ge verbouwt. Zelfs in zoiets stoms als een koer/tuin.