De planten in den hof hebben maar een triestig begin gehad: geplant als het eigenlijk al te laat was, juist voor de zomer, en dan direkt de zwaarte hittegolf in honderd jaar.
Het resultaat van de winter: voor zover ik zie, heeft bijna alles het overleefd. ‘t Is niet schoon om zien, alles ziet er zo dood als een pier uit, maar er is maar één plant waar ik bijna zeker van ben dat ze dood is: één van ongeveer 35 plantjes kruipthym ziet er helemaal verdord uit. Een aantal andere hebben redelijk wat bruine takken maar zien er nog helemaal levend uit.
Het zou kunnen dat één of twee van de drie echinacea’s het ook niet overleefd hadden, maar die zijn er vorig jaar ook helemaal niet doorgekomen wegens de één of andere bacteriële infectie. We gaan eens moeten kijken wat het geeft, en als het niets geeft, moet er maar iets anders komen.
Ik heb, zoals mij gezegd was, al voeding gegeven, dus ik ben benieuwd wat er zal gebeuren als de lente er echt is.
Het allereerste teken was, uiteraard, dat de bladklootzakken terug zijn:
Ik doe er geen chemische middelen op, maar ik ga er wél elke dag met de tuinslang over tot de takken leeg (of toch grotendeels leeg) zijn.
En dus jawel: het filmpje hierboven is het resultaat van iets meer dan één dag kweken. Bladluizen zijn vuilaards. Dit is hun meer dan verdiende deel:
En ziet, de esdoorn begint weer tot leven te komen, en ondanks de door slakken aangevreten bladeren hebben we de eerste bloemen van het jaar:
‘t Zal nu spannend zijn om te zien hoe de mossen de zomer overleven. Want daar hebben we er meer en meer van:
Vaak adviseer ik mijn klanten om echinacea’s maar beter te beschouwen als eenjarigen. Doen ze het onverhoopt toch het jaar erop, juich en wrijf dan in uw handjes, want het zijn geen toegewijde blijvers.
Tip: door in het voorjaar de ingevroren takjes van kruiptijm te verwijderen, ontstaat er een goede bloei. Kale plekken vul je gemakkelijk weer op met groene delen die je op een andere plaats wegplukt.