Ik had vóór ik weer bij Namahn begon te werken twee jaar geleden maar heel weinig met Axure gewerkt. En ik was niet echt onder de indruk, in vergelijking met pakweg Illustrator.

En dan moest ik voor ik weet eigenlijk niet meer goed welk project echt werken met Axure, ben ik er even diep ingedoken, en sindsdien werk ik daar dus de laatste twee jaar zo ongeveer elke dag in.

Het is zoals elke tool: er zijn dingen waar ik mij blauw aan erger, er zijn dingen die ik hard apprecieer (de kleine dingen eerst, bijvoorbeeld gewoon typen in iets dat ik juist getekend heb in plaats van een aparte tekstbox aan te moeten maken).

Maar ik ben er dus niet mee getrouwd. Ik vertrouw mensen die getrouwd zijn met een tool niet echt.

Ik steek regelmatig wat tijd in alternatieven, kwestie van bij te blijven en alles, maar het moet bij mij al echt mijlen veel beter zijn, tegenwoordig, vóór ik definitief switch naar andere dingen.

Ah well. Als ik kan kiezen geen Figma voor mij dus, voorlopig. Behalve samen werken op één canvas, zie ik er geen reden voor. En dat zal precies zo lang duren tot ik verplicht Figma zal moeten gebruiken voor een project, en dan zal ik met Figma werken.

Dat is ook oud worden zeker? U daar allemaal niet te veel meer in kunnen opwinden?

Één reactie op “De tools van de treed”

Reacties zijn gesloten.