De kat doet het weer wat minder goed. Niet dat ze echt aan het sukkelen is behalve de dagelijkse paniek als ze ergens in het midden van de nacht van ons bed naar beneden is gegaan om ik weet niet wat te doen, en dan stomverbaasd is dat er niemand in de living zit en dat het dus gebleit is tot één van ons ze roept en ze ineens weer weet dat we in de slaapkamer liggen.

Dat dus niet, en ook niet écht de leeftijd — ze ziet er wel jaar na jaar ouder en versletener uit, maar ze springt nog op en af dingen, ze speelt nog, ze eet nog, ze is niet doof of blind, en ze is niet incontinent. Ze kwijlt soms wat, maar dat heeft ze altijd al gehad. En ze kan uren aan een stuk gewoon op de schoot liggen, maar zo zijn katten nu eenmaal.

Er is wel haar ongeveer jaarlijks terugkerende allergie. Geen flauw idee waar ze precies allergisch aan is — gras lijkt weinig waarschijnlijk want er is er geen in onzen hof — maar het zorgt er wel voor dat ze zichzelf overal openkrabt. En vermagert. En sukkelt. Dan moeten we naar de veerarts om een spuit, en dan is ze weer een jaar of iets meer goed.

Maandag eens afspreken en dan iemand met een mand sturen tot bij die mens.