Ik was mijn pillen vergeten pakken, verdomme.
Ik ben namelijk zoals veel ouder wordende mensen: elke dag een reeks pillen te nemen, en dan maandelijks nog dingen, en om de zeven weken nog wat anders, en yada yada.
Eén van de pillen is het lastigste als ik ze vergeet: de pil die haar best doet om mij geen jichtaanvallen te doen krijgen. Het is ongetwijfeld totaal psychosomatisch, maar als ik die een dag — of nog erger, twéé dagen — vergeet te nemen, heb ik de indruk dat dat zich meteen wreekt. Dan krijg ik van die jicht-precursoren, in de ene of de andere voet, of doet mijn hand raar.
Ik heb dan maar vandaag mijn pillen heel heel vroeg genomen, en dan neem ik ze nog eens heel heel laat, als het eigenlijk al morgen is, en dan die ik morgen in de late namiddag, en zo heb ik het alsnog toch gecompenseerd.
Zeer wetenschappelijk is dat niet, en ik weet eigenlijk ook niet of het medische verantwoord is, maar ik doe het placebogewijs voor mijn gemoedsrust.
Ik neem momenteel iets te veel pillen naar mijn goesting, maar bon: het helpt dus doe ik het toch maar. Maar 1 van de bijwerkingen van 1 ervan is dat ik vaak dingen vergeet, dus ook of ik nu al dan niet al mijn pillen heb genomen. Dus heb ik me maar zo’n pillendoosje aangeschaft met voor elke dag van de week een vakje. Al werkt dat natuurlijk ook alleen als je dat dan nauwgezet weer vult en dat loopt wel eens mis waardoor ik afgelopen dagen weer een paar keer niet meer wist of ik nu al dan niet mijn pilletje al had genomen …. Soit, ben de dag begonnen met het vullen van het doosje. Deze week zou het dus goed moeten gaan …