De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik haar speech waar tegenwoordig zoveel gedoe over is, niet integraal gezien heb. En ook dat ik een beetje rillingen krijg van modewoorden à la dekolonisatie zoals die tegenwoordig te pas en vaak te onpas gebruikt worden.

Maar ik dacht nu echt dat er niet veel twijfel is dat ongelimiteerde groei als dogma niét de manier is om problemen op te lossen. Dat ontgroeien, degrowth, wel degelijk een weg vooruit is. Consuminderen, om het met Luc Versteylen te zeggen.

Dat is toch niet meer dan logisch? Groei, in de zin van “alsmaar meer bouwen en alsmaar grotere auto’s en alsmaar meer inkomsten” is toch gewoon niet haalbaar op de lange termijn?

En dat wil toch helemaal niet zeggen dat we vooruitgang moeten doen stoppen, of innovatie?

Ik snap het niet goed. Groei om de groei is geen goed idee. Vooruitgang wel. Maar het ene heeft niet 100% met het andere te maken. “Iedereen een eigen SUV en autostrades van overal naar overal” is één oplossing. “Investeren in ruimtelijke ordening en manieren van werken zodat voor veel mensen werk dichter bij huis kan zijn zodat ze er met openbaar vervoer of fiets geraken” is een andere. Ik denk dat de tweede meer onderhoudbaar is dan de eerste. De eerste is groei, de tweede is vooruitgang.

Vreemde discussie.