Het is veel rapper voorbijgegaan dan ik besef, en tegelijkertijd is het ook alsof het een eeuwigheid heeft geduurd en ik mij niet eens meer kan inbeelden dat het ooit 2022 geweest is.

Dit is het schema voor de tweede helft van het jaar:

Bijna niet te bevatten, maar binnen negen werkdagen is het vakantie! De kinderen zijn deels op kamp / naar nog een kamp / naar Zuid-Korea / naar Londen, Sandra en ik gaan een week oefenen op dolce far niente in Frankrijk.

En dan — urgh dat moet ook nog gebeuren — zou ik eigenlijk best eens werk maken van het verdelen van de rest van mijn vakantiedagen over de rest van het jaar.

Dit is één optie: om de zoveel weken een week vakantie.

Andere optie: 4/5 werken voor een groot aantal weken.

Of het einde van het jaar volsteken?

Ik ben voor geen van die opties, wegens toch wel dingen op de plank. Eerst had ik gedacht in de zomer meer vakantie te doen, maar ook dat is geen goed idee. Ik had gedomme in de eerste helft van het jaar meer vakantiedagen moeten opnemen.

Misschien dan maar iets in deze zin, waarbij ik het maximum toelaatbaar aantal vakantiedagen naar volgend jaar overhevel?

(En jazeker, ik weet wat voor een ongelooflijke luxepositie dit is.)