Comics zijn smerigheid. Dat kost geld, dat is uit op een ik en een gij, en dat duurt lang voor er een nieuw nummer is.

Jaaaren geleden kocht ik regelmatig losse nummer (en las ik vooral die van mijn broer). Nog wat later ben ik verzamelingen beginnen kopen — ik heb een hele muur vol, en ik wil zelfs niet wéten hoeveel mij dat allemaal gekost heeft.

Een paar jaar later ben ik dan maar beginnen ahem decentrale backups nemen van op het internet. Dat was een gemak, maar de droom bleef toch om een soort Netflix-voor-comics te kunnen hebben: ik betaal liever voor mijn dingen dan dat ik ze pirateer.

En kijk, ik heb nu al een tijdje een abonnement op Marvel Unlimited. Een gemak, ik kan zowel in mijn bed op mijn telefoon als niet in mijn bed op een ipad of een computer dingen lezen. Dingen van Marvel natuurlijk, wat belange niet alles is dat ik wil lezen, maar ik kan nu tenminste wel wat Marvel inhalen.

Ik was nog redelijk mee begin de jaren 2000, maar daarna heb ik niet echt meer meegevolgd. Individuele series wel nog, maar eens ze begonnen met van die alle-series-overstijgende events, werd het helemaal onpraktisch.

Het eerste op mijn verlanglijst van “had ik eens van begin tot einde willen lezen” is Civil War. Ik was begonnen dat illegaal te downloaden vele jaren geleden, maar ’t was miserie om dat te blijven volhouden, en er kwam bovendien maar geen einde aan.

Het hele event is een reading list op Marvel Unlimited. Het begint met Amazing Spiderman (1999) #529 van 22 februari 2006, en het eindigt met Civil War: Choosing Sides #0 van 1 oktober 2006. Ik dacht dat er meer nummers waren, maar het zijn er maar 98. En ik zit ergens voorbij de helft, aan New Avengers (2004) #22 van 26 juli 2006.

Het is fascinerend om te zien hoe al die verschillende series die eigenlijk relatief los van mekaar stonden, in elkaar geduwd werden.