Andrew Shanahan
(zelfgepubliceerd), 2021
245 blz.

Maar maar maar, wat krijgen we nu? Een vervolg op een boek dat eigenlijk geen vervolg nodig had omdat het een perfect einde had, en het is opnieuw een verrassend zeer goed boek!

Het is grappig, het is spannend, het is aangrijpend en ontroerend, het is mooi.

Geen spoilers wegens redenen, maar de algemene setting is een soort zombie-apocalyps, waar om een onbekende reden de toxoplasmose die in een groot deel van de menselijke bevolking leeft, ze plots moorddadig gemaakt heeft.

Of eigenlijk: ongelooflijk kwaad op alles en iedereen, en vandaar moorddadig. En gelukkig niet intelligent — het hoofdpersonage lokt bijvoorbeeld ettelijke stapels zombies (of ‘wraths’, zoals hij ze noemt) de dood in door aan de andere kant van een kanaal of rivier Vengaboys te spelen waardoor ze zo kwaad worden dat ze blindelings in het water lopen.

Opnieuw een heerlijk einde, trouwens.