Andrew Shanahan
(zelfgepubliceerd), 2020
234 blz.

Een vreemd goed boekje, dit. Uitgelezen terwijl ik aan het koken was.

Het concept is gemakkelijk uit te leggen: Ben Stone, een agorafobische man van nog geen dertig met morbide obesitas, moet uit zijn appartement geëvacueerd worden om zijn been te laten amputeren wegens gevolgen van diabetes.

Hij weegt 273 kilo en geraakt de deur niet meer uit, laat staan dat hij de lift zou kunnen gebruiken. Dus moet de voorgevel eraf en zal hij met een kraan naar beneden gebracht worden.

…en dan breekt, for all intents and purposes, de zombie-apocalyps uit. Voor zover hij weet overal ter wereld, maar zeker in zijn buurt en van wat hij kan zien uit het venster en als hij met zijn drone rondvliegt: mensen zijn plots enorm agressief geworden en niet voor welke rede dan ook vatbaar, zijn elkaar beginnen aanvallen en gaan niet dood, zelfs al eten of drinken ze niet.

Stone zelf zit ook met een probleem: hij heeft geen eten meer. Gelukkig wel water, en vitamines. En dus begint hij te vermageren.

Het boek geeft afwisselend het verhaal vóór en na de apocalyps: we zien hoe het zo ver is gekomen, en wat er daarna gebeurt. Ik vond het, zoals ik zei, vreemd goed.

Er is ook een vervolg, dat ik ga lezen, maar het kan helemaal op zich staan ook.

Aangenaam verrast.