De trein uit Brussel had drie kwartier vertraging. Waarom? Geen idee. Ik kwam toe in Leuven, en de trein die er ergens om kwart of twintig voor had moeten toekomen, was er om kwart na nog altijd niet, en er stond dat hij 46 minuten vertraging had.

Ik was te laat, jawel. Ondanks al mijn gereken en gedoe.

Oh, ik haat het als dat gebeurt. Pas op, ik had de mensen die ik moest zien ruim op voorhand gebeld om te zeggen dat ik zo’n twintig minuten later zou zijn, en er waren nog mensen te laat, en uiteindelijk heb ik tijd genoeg gehad om te vragen wat ik wou vragen, maar toch: ik haat het, ik haat het.

Euh, en ja: ik was te laat omdat ik de trein niet heb horen stoppen in Leuven. Ze hebben het bing-bong-geluid niet laten afgaan, de vozerds. En dus werd ik wakker van het aanzetten van de trein, richting Wallonie profonde. Ik was even bang dat ik er pas af zou kunnen in Eupen, maar gelukkig bleek een half uur later dat we in Luik ook zouden stoppen.

Hoera! dacht ik, ik heb nog meer dan een uur, reken een half uur terugrijden, dan ben ik er nóg op tijd!

De trein van 8u06 die er een half uur over deed was helemaal haalbaar, namelijk: het was 7u53 toen we het perron in het zicht hadden.

Gerekend buiten de trein die besloot om doodleutig meer dan tien minuten te blijven staan, dus.

Aaaargh!!!

Ik zag de trein die ik moest halen toekomen, ik zag hem staan wachten, en ik zag hem met vijf minuten vertraging vertrekken toen ik nét uit de trein stapte die uiteindelijk alsnog aan het perron was gestopt.

En dan heb ik daar drie kwartier staan wachten tot de volgende trein. Waardoor ik in totaal een dikke twintig minuten te laat was.

Hatelijk. Ik zet mijn wekker, volgende keer.