I’m off to bed. Ik vrees dat ik down aan het komen ben met het virus van de kinderen en van Sandra. Aflossing van de wacht, azzet ware.

Hoofd. Pijn. Ai.

Bitstream heeft een set gratis fonts. Ho-hum. Colour me not impressed. Het idee is goed hoor, daar helemaal niet van: een gratis font, in drie kleuren (serif, sans, en mono), zodat niet iedereen die microsoftfonts “moet” gebruiken.

Jajaja.

Dit geven die fonts in Windows XP:

slechte hinting: die “n” zou overal even breed moeten zijn, en de “e” en de “g” zouden dezelfde breede moeten hebben. Ook het trema op de e is waarschijnlijk een hintingprobleem.

De kerning is ook niet overal in orde, in de Sans hierboven duidelijk in “worden”…

…in de Serif duidelijk voor de “z” in “zal” en “zich”, de “h” in “zich” en de “g” in “gebeuren”.

Bij de Mono is het trouwens van hetzelfde laken een broek:

…maar, als ze die kleine foutjes verbeteren, dan zie ik het wel zitten om die fonts te gebruiken, vooral de Mono dan. Ik heb nog altijd geen echt goeie mono gevonden om in te programmeren.

Voilà, we zijn er door geraakt. Eerst heb ik (moederziel alleen) de eternitplaten allemaal samengezet, de rest van de chambrans en de deuren uitgehaald en de vensters zoveel mogelijk gedaan. Dan het vals plafond uitgebroken en de isolatie uitgehaald, een bijzonder vies werk: ik stond daar bij tijden met dichtgekepen ogen en ademnhalingswegen tot de ergste wolken glasvezelstof gezakt waren. Nog een geluk dat ik handschoenen had, en eraan gedacht had om mijn lange mouwen stevigdicht te knopen, andes stond ik voor de rest van de week vol uitslag.

Tegen dan was Philippe toegekomen, zijn we beginnen kijken naar de balken en tot de constatatie gekomen dat we een zaag zouden nodig hebben.

Tegen dat Ron er was, zijn we aan de verste muur begonnen. Die hing nog vast met een paar steentjes, en terwijl Philippe om een paar zagen reedt thuis zijn Ron en ik er met hamer en pikhouweel ingevlogen, en de muur uiteindelijk in zijn geheel, met de riek, omver geduwd: van het meest wijze dat ik de laatste tijd gedaan heb.

Dat groot ding rechts is een pilaar die in het midden van de remise staat, dat roestbruin ding is een poutrelle tusen de muur van het achterhuis en de centrale pilaar. Alle balken hangen vast aan een houten balk die bovenop deze poutrelle ligt, en aan een houten balk bovenop een tweede poutrelle tegen de scheidingsmuur met de gebuur. De balken zelf zijn nog eens met elkaar verbonden met kleine balkjes bovenaan en in het midden, en met een lange plank op het einde.

We hebben eerst nog een stuk van de tweede muur ingesmeten (pikhouweel en riek, ik voelde mij in een slechte Frankensteinfilm!) en het tweede venster met veel moeite naar beneden gekieperd. 

Op dat ogenblik bedachten we dat een poutrelle die een meter of tien overbrugt misschien wel best op een steuntje blijft hangen, dus dat stuk maar laten staan. Ron had ondertussen wel al een half uur staan kloppen op de derde muur, heel de koer lag vol met steengruis 🙂

Niet dat het eigenlijk veel uitmaakte, want dit is hoe het algemeen beeld zo’n beetje was:

Enfin, dan zijn we dus aan de balken begonnen: eerst hebben we die lange balk op het einde in stukken gezaagd en losgeslagen,

dan de middelste tussenbalkjes elk stuk voor stuk in twee gezaagd en vantussen de balken geklopt. En dan de eindbalkjes ook doorgezaagd en de balken losgewrikt en naar beneden gewipt (teamwerk tussen Ron aan de zaag en hamer, en mezelf aan hamer en wrikken!)

Résultat des courses:

De remise is functioneel afgebroken. Is nog niet gedaan: de centrale pilaar, de balkjes boven het overdekte stuk (te veel risico voor de vensters en de glazen in de deur, en te veel brol op dat stuk koer om veilig met ladders te kunnen staan) en het stukje muur net voor de keukendeur (steun voor de poutrelle).

En nu is het dus wachten op de offerte van de aannemer.

Zo. Database klaar, met een inputform voorlopig in Access. Disappointingly simple, helaas. En dus nu weer gaan werken. Pfff. Geen goesting.

Ik ga toch eerst nog een database maken voor mijn weblogprogramma. Nèh.

Vandaag eens kijken of die isolatie er in één stuk uit te krijgen is. Ik vrees van niet, en ik vrees bovendien dat het een gevaarlijk werk wordt, waar ik eigenlijk stofmaskers en handschoenen en oogbeschermers voor nodig heb.

En ook: hoe meer ik kijk naar die balken, hoe meer ik vrees dat het niet zal lukken om ze los te krijgen. De tussenstukken krijg ik wel nog lost, da’s een kwestie van de ladder tussen de balken te zetten en die tussenstukken één voor één los te kloppen, maar de balken zelf zijn redelijk massief, en ik zie niet hoe we die loskrijgen.

Misschien de muren al beginnen afbreken al het dak er nog staat? De deuren zijn er al van gisteren uit, en de ramen kan ik straks ook al doen. En er staat nog een gasvuur en een frigo, die kunnen ook nog weg.

Alla. Aan de slag. Ik heb enorm veel goesting om te programmeren, maar het zal niet mogen zijn. Helaas.

Mijn onderbroek gaat altijd in mijn poep. Mijn onderbroek is nu al in mijn poep aan ’t gaan. Het leven is niet gemakkelijk voor Zelie.

Some unintentional editorializing by the Google News computer program:

Excellent.

Feck. Met het resultaat van de stemtest heb ik het eerste kwartier van 24 gemist.

Pfwwwrrt. Ik heb een uur of zo zitten zoeken naar hoe ik mijn source-editor tekst moet laten zien in 10pt Courier New.

Zucht. Allerlei vreemde dingen uitgeprobeerd, en het bleek gewoon dit te zijn dus:

htmlEditor1.Document.body.style.font=”10 pt Courier New”;

En dan heb ik nog eens een goed uur gezocht naar hoe ik ctrl-B met bold, ctrl-I met italic en ctrl-U met underline kon verbinden. En dàt bleek ook al zo simpel zijn:

switch (e.HtmlEventObject.keyCode) 
{
   case 2:
       htmlEditor1.Document.execCommand(“bold”,false,null);
       break;
   case 9:
       htmlEditor1.Document.execCommand(“italic”,false,null);
       break;
   case 21:
       htmlEditor1.Document.execCommand(“underline”,false,null);
       break;
}

Het punt is dus: niet programmeren met een onfris hoofd. Dat zijn dus dingen die ik gemakkelijk zou gevonden hebben als ik niet zou verrekken van de pijn in mijn handen. En als ik eens uitgeslapen zou kunnen hebben, want dat is nu al meer dan een week geleden. Zucht.

<>Jaja, ik weet het: whine whine whine winge whine.

YAAAYYY!!!! Twi is niet dood!!

Een ongelooflijk fantastisch goed idee op de Stemtest: de politici zelf mogen ook meedoen.

Wel helaas niet veel A-list bekende vlamingen… Pff.

De stemtest, het is wel wat. Zo’n vreemd ding, zo’n vieze lay-out, zo weird dat de gemiddelde mens volgens de ontwikkelaars blijkbaar iemand is die een modem heeft, de stemtest in flash downloadt, de lijn verbreekt, en dan weer inlogt om de resultaten te laten berekenen.

Afijn. Ik kreeg het volgende resultaat:

Ik ga een de test doen en precies het omgekeerde antwoorden van wat ik echt denk. Zien waar dat uitkomt.

Hehe.

Leve feedback loops met webcams!