How ironic is that? Dat meisje dat gered is uit de klauwen van de slechte Irakezen, Jessica Lynch, is afkomstig uit het stadje Palestine in West Virginia.

Trouwens, en geheel naast de kwestie: ik vind meisjes met kort haar wijs.

Miljaar, dat artikel staat echt wel vol met dingen die niet meteen op CNN zullen gezegd worden:

An older marine walked by carrying a huge chunk of flesh, so maimed it was impossible to tell which body part it was. With tears in his eyes and blood splattered over his flak jacket, he held the remains of his friend in his arms until someone gave him a poncho to wrap them with.

Of nog:

“I was shooting down a street when suddenly a woman came out and casually began to cross the street with a child no older than 10,” said Gunnery Sergeant John Merriman, another Gulf war veteran. “At first I froze on seeing the civilian woman. She then crossed back again with the child and went behind a wall. Within less than a minute a guy with an RPG came out and fired at us from behind the same wall. This happened a second time so I thought, ‘Okay, I get it. Let her come out again’.

She did and this time I took her out with my M-16.”

Oh. My. God.

Amid the wreckage I counted 12 dead civilians, lying in the road or in
nearby ditches. All had been trying to leave this southern town
overnight, probably for fear of being killed by US helicopter attacks and
heavy artillery.

Their mistake had been to flee over a bridge that is crucial to the
coalition’s supply lines and to run into a group of shell-shocked young
American marines with orders to shoot anything that moved.

One man’s body was still in flames. It gave out a hissing sound. Tucked
away in his breast pocket, thick wads of banknotes were turning to ashes.
His savings, perhaps.

Down the road, a little girl, no older than five and dressed in a pretty
orange and gold dress, lay dead in a ditch next to the body of a man who
may have been her father. Half his head was missing.

Nearby, in a battered old Volga, peppered with ammunition holes, an Iraqi
woman – perhaps the girl’s mother – was dead, slumped in the back seat. A
US Abrams tank nicknamed Ghetto Fabulous drove past the bodies.

This was not the only family who had taken what they thought was a last
chance for safety. A father, baby girl and boy lay in a shallow grave. On
the bridge itself a dead Iraqi civilian lay next to the carcass of a
donkey.

As I walked away, Lieutenant Matt Martin, whose third child, Isabella,
was born while he was on board ship en route to the Gulf, appeared beside
me.

“Did you see all that?” he asked, his eyes filled with tears. “Did you
see that little baby girl? I carried her body and buried it as best I
could but I had no time. It really gets to me to see children being
killed like this, but we had no choice.”

Martin’s distress was in contrast to the bitter satisfaction of some of
his fellow marines as they surveyed the scene. “The Iraqis are sick
people and we are the chemotherapy,” said Corporal Ryan Dupre. “I am
starting to hate this country. Wait till I get hold of a friggin’ Iraqi.
No, I won’t get hold of one. I’ll just kill him.”
[Information Clearing House]

The dullest blog in the world. Fijn 🙂

O ja, to add to my catalogue of woes: ik dacht daarnet even in mijn oor te koteren met mijn pink. Twee problemen: mijn nagel is ergens vandaag afgescheurd, én ik heb ook iets ontstekingachtig, of toch minstens pijnachtig, aan mijn twee oren. It never rains but it pisses.

Great. Ik voel mij nu ongeveer even slecht als twee weken geleden vrijdagavond. Met identiek dezelfde symptomen: keelpijn, hoofdpijn, spierpijn. En toen was ik de hele zaterdag en zondag buiten commissie van ziekte.

Zucht.

’t Is gelijk de mens die bij ons op ’t werk de dataconversies doet vannamiddag zei: dat we allemaal eigenlijk eens dringend nood hebben aan vakantie.

Gisteren een stukje van Beaufort 2003 gezien op tv. Ja, wij horen daar natuurlijk van het werk heelder dagen over, maar ik had er eignelijk niets van in ’t echt gezien. Wel indrukwekkend. Eens naartoe gaan met de kinderen.

Termen als van de pot gerukt en ho maar, dikke vinger waren niet van de lucht.

Zo. Verdomme toch, ’t zit allemaal tegen. Ik ben nog altijd alle vijf voet locked out, en ik weet nog altijd niet wat het is. En blijkt dat mijn helpfile niet geëditeerd geraakt hier.

Bon. Ik blijf maar voortdurend gelocked-out worden, ik ga naar het werk verder doen.

Aargh. Dat wil zeggen dat ik die hele helpfile-editor en alles daar ook nog eens moet installeren… En dat ik die dan ook eerst op CD moet zetten, want ik heb alleen het image hier, de rest staat bij onze collega’s in Sliedrecht… Bah.

Beikes. Ik heb een muffe banaan opgegeten. En de smaak gaat niet uit mijn mond.

En het is echt te koud om nog verder te werken. Ik ga per pandora-mail de voorlopige helpfile naar Peter sturen, en dan morgen van thuis verder werken. En nu een uur of twee slapen.

Zucht, dan is er eens geen vergadering op woensdag en zit ik toch weer de nacht door te doen…

Bloody fucking hell!!

Ik weet niet wat het is, maar sinds deze middag is er voortdurend iets of iemand met mijn naam en wachtwoord aan het proberen inloggen. Het zou een service kunnen zijn, het zou een oud programma kunnen zijn, het zou iemand kunnen zijn die mijn account probeert binnen te graken, ik weet het niet, maar in ieder geval is het resultaat ongelooflijk vervelend:

The referenced account is currently locked out and may not be logged on to.

Na drie foutieve inlogpogingen wordt mijn account gelocked, en dan kan ik niet meer in mijn Exchange mailbox, geraak ik niet meer ingelogd, blokkeer ik op een screensaver, enfin ja, zit ik zo vast als iets.

Neen, ik heb recent mijn wachtwoord niet veranderd, neen ik heb niets nieuws geïnstalleerd, neen er is niets veranderd an het netwerk, neen mijn computer is nog altijd niet gerebooted, neen, neen, neen.

Als er nu maar een eenvoudige manier was om op de domain controller te achterhalen wie of wat er van welk toestel verkeerd inlogt! Grrr!!

Brrrr koud!