Allez hop, naar bed. En morgen om kwart voor friggin acht naar Holland aanzetten. Op weg naar ginder, in de auto, presentatie maken. Dan beginnen met technische briefing, anderhalf uur. Marketingdiscussie, anderhalf uur. Synergiesamenwerkingsgesprek-cum-opbod-tussen-twee-eigenlijk-partnerbedrijven, drie uur. Grafische briefing, pakweg drie kwartier.

En dan weer naar huis, en ondertussen memo voor de provincie Drenthe maken, samensmijten van drie memo’s van twee partners en onszelf.

Pffffffff. Echt niet veel goesting.

Maar bon. Nu naar bed. Sandra kijkt nog naar CSI of zo op VT4. Ik ga mijzelf door nog wat Wheel of Time slepen. L’embarras du choix: in e-Book of in dode bomen? Hm. ’t Zal in echte boeken zijn. De eerste zeven van Wheel of Time heb ik in paperback, da’s nog niet zo lastig om met één myopisch en astigmatisch oog van op 3cm afstand te lezen.

This should be good. Ik ga de hi-res versie van de Matrix Reloaded trailer proberen bekijken op smalband.

Leve Lilo & Stitch. Zooooooo goeie film.

En een zeer goeie DVD ook.

This is Scrumps. I made her, but her head is too big. So I pretend a bug laid eggs in her ear, so…

Lilo & Stitch rules.

Lilo & Stitch! Joepie! Heb hem gemist in de cinema, maar DVD is ook goed. Of beter.

Hm. Ja, definitely beter.

Stereofotografie met Kottke. Leuk. Zoals die keer bij Griffo, dat we er eigenlijk pas een paar dagen te laat achter gekomen zijn dat het gemakkelijker zou geweest zijn om een 3D-foto te maken met twee foto’s in plaats van met de hand alle verschillende laagjes te zitten detoureren in Photoshop en daar dan één voor één rood en blauw naar links en rechts te verschuiven.

Van de Noormannen verlos ons heer. En van Ally McBeal. Ik was al bijna vergeten hoe erg dat soms kon zijn. Als ze nu eens Ally McBeal zouden maken zonder Ally McBeal, zou dat niet goed zijn. Neen? Allez dan.

Voor later vannacht: the State of the Union Address Drinking Game.

Sommige Amerikanen zijn echt wel anti-Europees. Geen aangename lectuur.

To the list of polities destined to slip down the Eurinal of history, we must add the European Union and France’s Fifth Republic. The only question is how messy their disintegration will be.

(Mark Steyn, Jewish World Review, May 1, 2002)

en ook:

Even the phrase “cheese-eating surrender monkeys” is used [to describe the French] as often as the French say “screw the Jews.” Oops, sorry, that’s a different popular French expression.

(Jonah Goldberg, National Review Online, July 16, 2002)

Yep, stomme firewall die weer eens on the blink was. Ik ben zó ver verwijderd van die hele Benq de deur uit te smijten. Nooit zoveel miserie gehad met de Firebox vroeger. Ik ga die Firebox weer aansluiten als het hier nog veel mis loopt. En sod wireless dan maar.

He bah, mijn smalband is zo smal geworden dat er helemaal niets door geraakt. Of het moet zijn dat mijn netwerk gewoon dood is. Effe tsjekke.

Inderdaad. Als (mocht, indien, ooit, een mens weet nooit) ik niet meer zou werken (hypothetisch, misschien) voor waar ik nu werk, en mocht ik dan iets nieuws doen, ik zou nooit ofte nimmer thuis werken.

We hebben het nog meegemaakt vorig jaar, met Free in zijn huis aan het trackingsysteem voor De Kust werken: de deur gaat dicht en het werk is niet buiten. Het werk is nooit gedaan, en zelfs al is het nu voor mij ook wel zo, dat ik altijd met het werk in mijn hoofd rondloopt, het is toch iéts dat ik die deur op de Dendermondsesteenweg kan toeslaan.

Maar eigenlijk is het dat zelfs niet. Het is vooral dat klanten mij nooit thuis kunnen lastigvallen. Dat ik misschien wel kan e-mails ontvangen, maar dat ik kies wanneer ik die lees en wanneer ik daar op antwoord. Terwijl ik op het werk die mensen soms aan de telefoon moet spreken. Bah, telefoon met klanten. Er is niet veel dat erger is. Het komt altijd tussen iets anders, het stoort altijd, er worden allerlei afspraken gemaakt maar het is meestal onduidelijk wat er nu precies afgesproken is omdat het niet op papier staat, het gaat meestal maar over twee kanten en niet alle vier of vijf partijen in een project, je kan niet nadenken over wat gezegd, je hebt geen idee van welke body language de tegenpartij heeft, bah, bah, bah.

Ik probeer telefoons met klanten te vermijden.

Om er nog niet over te spreken dat het wel eens zou kunnen zijn dat klanten fysiek in mijn huis zouden kunnen moeten komen. Shock horror!

Sandra heeft het trouwens ook lang gedaan, thuis werken als advokaat. Dat was ook zo vies: niet alleen telefoon van klantenkliënten, maar op om het even welk moment. Van die pro deo mensen, alle sympathie hoor, maar zij bellen om het even wanneer, en ik zag het op den duur gewoon niet meer zitten om telefoons op te pakken.

En soms stonden dien mensen hier inderdaad aan de deur. Eiks!

Neen, als ik iets anders van werk begin, zal het direkt serieus zijn: een eigen, aparte locatie, als was het maar één kamer. Met eigen en aparte communicatielijnen, eigen en aparte computers, tafels, stoelen, allemaal echt gekocht of geleased, duidelijke afspraken tussen de partners voor inbreng, aandelen, commissie, blabla.

Once bitten, twice shy, dat ze zeggen.

Tout va pour le mieux dans le meilleur des mondes.

Enfin, niet echt, maar toch een beetje. Al dat werk! Al die dingen te doen! En zo weinig tijd!

Zo. Alea iacta est. Ik ben begonnen aan The Eye of the World. Wheel of Time deel 1. Zucht.

Als Peter nu maar afkomt, want de trein vertrekt binnen een beetje.