Een reportage over boten, en Martine Tanghe droomt weg. Slecht weer morgen; Martine Tanghe: “Zo is dat, niets aan te doen”. Leve Martine. En hoe ze haar ogen dichtknijpt en eventjes weer opendoet (maar niet volledig) en dan weer dicht voor ze ze helemaal opendoet als ze afscheid neemt. Moest mijn velo werken, ik zou weten waar hem tegen gezet.

Tiens der is niemand thuis. Ik ben alleen thuis. Ik hoop dat ze toch nog terugkomen en dat z’er niet onder gemuisd zijn. Alhoewel, dan zou Sandra de pampers meegenomen hebben voor Louis. En het potje van de lenzen staat er nog, dus tenzij Sandra twee potjes heeft, komt ze nog terug.

Oef.

Gedomme, stomme portable is zo traag als de pest. Ik denk dat Radio geheugen lekt.

Jawel: heb Radio Userland even afgesloten en plots had ik nij de 200 Mb meer geheugen… Pfff.

Denk dat ik Microsoft Money ga kopen. Het is maar $29.95, en als het ons helpt om een beetje grip te krijgen op financies, des te beter.

Spijtig dat er geen integratie is met Dexia Netbanking, maar een mens kan ook niet alles hebben. Ik ga het nu direkt installeren op de portable en mijn bevindingen rapporteren.

Ik ga een nieuwe webcam moeten kopen. Degene die ik nu heb was in de tijd wel goed, maar trekt nu op niets meer. Ze is al meer op de grond gevallen dan strikt genomen noodzakelijk was.

En ze is niet meer nieuw natuurlijk. Hm, nieuw gerief is goed, maar in ’t algemeen ben ik tegen nieuwe dingen.

Alla. Vandaag goed gelopen: offerteaanvraag van Westtoer binnengekregen, nog een offerteaanvraag voor de Commissie binnen en een offerteaanvraag van Getalife. Tegen, respectievelijk, 30/9, 23/9 en einde van de week.

En morgen komt Bart nog eens langs. Mild optimisme is op zijn plaats.

Beter laat dan nooit:

Mr. Marc Vuijlsteke, Director of Development at the College of Europe, Bruges, will be decorated by Mr. Georgi Parvanov, President of the Republic of Bulgaria, with the ‘Madara Horseman’ Order, for his outstanding activities in promoting Bulgaria’s relations with the EU. The decoration is the result of an initiative taken by several organisations in Bulgaria. A ceremony will take place on 22nd May in the Presidential Palace with Mr Vuijlsteke as the only non-Bulgarian citizen being decorated.

De medaalde zelf is een wonder van schoon formaat, zwaar, massief, in een schoon blauw vilten doosken en met een mini-me-versie om op lapels te pinnen. Het diploma is op perkamentachtig papier, en ook in een blauwe vilten koker, maar ik vind het toch een beetje zwak dat ze het in bic ondertekend hebben. Een mens zou denken dat die president zijn poot op de hoogste onderscheiding van zijn land toch in Mont Blanc zou zetten of zo.

In afwachting van MIT OpenCourseWare, Internet History Sourcebook. Ancient history, modern history, bla.

Trouwens, ze zouden camelcase moeten verbieden als het niet voor variabelen gebruikt wordt. En voorvoegsels van het genre iPod, eMerce, iMode, eProcurement en dergelijke. Weg ermee.

Gisteren Windows Media Player 9 (beta) geïnstalleerd. Indrukwekkend.

Microsoft is zó goed bezig… Ik kijk naar de finale versie uit, dat alle functies helemaal werken: voor zover ik zie is er nu iets met de lyrics aan de hand, in dat ik er geen kan toevoegen of editeren. Maar voor de rest: weer eens een stap voorwaarts naar een echte digital hub, zoals Steve Jobs die graag zou willen verkopen.

Euforie! U4AGR staat weer op ? 4!

Het onweer zit hier vlak boven het werk. Het is hier pikkedonker en het dondert en bliksemt juist boven ons. Wijs.

Het is rond een uur of zes beginnen onweren, en nog altijd bezig. Maar om te zeggen dat het daardoor afkoelt: niet direkt. Bah.

Nieuwe kwisshow op bbc: The Chair. “Discomfort Guaranteed”.

Wat er mij aan doet denken: wat is er gebeurd met Magnus Magnusson? I’ve started so I’ll finish?

TV Cream, met dinges van Engelse TV. Geen Mastermind, helaas.

En straks Knowing Me, Knowing You With Alan Partridge. Ah ha. En dan naar bed.

Elvis Presley fans waited hours in a thunderstorm to file past his grave on the anniversary of his death Friday. What a star. Everyone there remembered him fondly and resolved from now on to be nicer to Bill Clinton while we still have him. [Argus Hamilton]

A mockingbird gobbled hundreds of rare butterflies in a zoo exhibit over two weeks while evading attempts to catch it.

Muziek die ik graag hoor:

• Triosonates van Carl Philip Emmanuel Bach. Al sinds mijn vader op een dag in de jaren 80 afkwam met een hele serie cassettes klassieke muziek, ben ik nogal weg van CPE. In die cassettes zat er ook wel Ravel en dingen, maar het was toch vooral kamermuziek, en meestal opnames met publiek, in such locations als het ksteel van Schonbrunn.
  
  
• Handel’s Messiah. Ja takkoord, ik weet dat het Hallelujah redelijk cliché is, maar toch…
  
  
• De Goldbergvariaties van J.S. Bach. Wat kan ik zeggen? Bach zal binnen duizend jaar nog de beste zijn. Ik heb Bach leren kennen met de twee- en driestemmige inventies, waarvan ik er een paar heb omgezet naar Tandy Basic (want die kon in drie stemmen beep doen). En met de intro van Il était une fois l’homme, natuurlijk, de toccata en fuga in een slechts marginaal betere versie dan wat mijn Tandy 1000 EX kon uitbrengen. We hadden thuis wel platen van Bach natuurlijk, maar het was pas na Gödel, Escher, Bach (kapotgelezen tot op het punt dat het boek heringebonden is moeten worden) dat ik helemaal besefte hoe goed Bach wel was.
  
  
• Het requiem van Mozart (de eerste helft toch). Ik weet dat het blasé klinkt, dat Mozart niet alles geschreven heeft en dat ik alleen het deel van Mozart graag zou horen, maar toch: het begin, met requiem, kyrie, en vooral dies irae en nog meer vooralder tuba mirum, en ook nog wel confutatis (zeker met de film in het achterhoofd), zijn gewoon van het beste dat er te vinden is. Als ik aan de rest kom, van lacrimosa onwards, stop ik meestal met luisteren en wordt het achtergrondmuziek. Maar tuba mirum blijft zó goed! Zo simpel, en zo goed!
  
  
• Het requiem van Antonin Rejcha: ooit eens gehoord op Radio 3 ’s nachts, en verliefd op geworden. Zo mooi.
  
  
• Het requiem van Verdi: zo ongeveer het omgekeerde van Rejcha, bombast, pats boem en lawaai, maar! zo goed. Dat ik Verdi graag hoor is de schuld van mijn vader, die een hele tijd lang een plaat met de Verdi’s Greatest Hits (eigenlijk Choeurs d’opéra de Verdi, maar dat komt op hetzelfde neer) oplegde van zodra mijn moeder haar rug gedraaid had. En wij allemaal in koor met de hebreeuwse slaven meezingen, van Va, pensiero, sull’ali dorate, va, ti posa sui clivi, sui colli…
  Jaren later heb ik uit curiositeit eens de hele Nabucco gekocht. Ahum. Not my cup of tea.
  
  
• Madama Butterfly van Puccini. De eerste opera die ik ooit volledig heb gekregen, voor mijn verjaardag. Toen in een uitvoering van Lorin Maazel, met Renata Scotto en Pacido Domingo. Nachten lang naar geluisterd in mijn bed, tot het libretto in stukken viel.
  
  
• Het kwintet in c klein voor hobo van Mozart: hobo rules, Mozart rules, kamermuziek rules, en kamermuziek van Mozart is ferm onderschat. Zeer schoon.