Een reportage over boten, en Martine Tanghe droomt weg. Slecht weer morgen; Martine Tanghe: “Zo is dat, niets aan te doen”. Leve Martine. En hoe ze haar ogen dichtknijpt en eventjes weer opendoet (maar niet volledig) en dan weer dicht voor ze ze helemaal opendoet als ze afscheid neemt. Moest mijn velo werken, ik zou weten waar hem tegen gezet.
Tales of Drudgery & Boredom.
Reacties
2 reacties op “Een reportage over boten, en”
ja, heb er ook op gelet, zaterdagavond gingen ze gewoon niet meer open!
Ze zijn versleten die dingen…
Ze moeten de graviteitskokers achter de sprekersstoel bijstellen die haar doen denken dat ze neerligt. Gelukkig zijn we al het zicht bespaard of haar benen nu al of niet open gaan. En in haar bouwjaar hadden ze gelukkig er nog geen die al urinatief correct werken en zo…
aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
HOE IS DAT MOGELIJK MARTINE TANGHE IS GOD!!!