Hé, ik heb een uitstekend idee. Moest ik nu eens naar het vuurwerk gaan kijken?

En moest ik nu eens mijn statief meepakken en mijn fotomathilde? Foto’s nemen van vuurwerk, da’s namelijk absoluut niet moeilijk, en het is al jaren dat ik zeg dat ik het toch eens zou moeten doen.

We waren afgesproken dat we met de hele familie zouden gaan kijken, maar als puntje bij paaltje kwam, was Zelie met geen stokken wakker te maken, en is Sandra dan ook maar gaan slapen en ben ik de enige die ernaartoe getrokken is.

Postgevat in de buurt van de Van Eyck, statief neergepoot, een establishing shot van de omgeving zonder vuurwerk genomen—f/3.5, 25 seconden—

…en dan wachen tot het vuurwerk begint. Bij de eerste vuurpijl afdrukken, vloeken omdat er al direkt iemand tegen de driepoot stampt…

…maar goed, “t is toch maar om te focuseren… en dan wachten op de volgende photo opportunities.

Die er wel komen, maar waar ik geen gebruik van maak.

Want, eigenlijk, was het niet een nóg veel beter idee om uitgerekend vanavond, in de wetenschap dat ik allemaal lange belichtingen ga doen, en dat ik al dagen aan een stuk vele stapels foto’s aan het maken ben per dag, eens niet de batterij van de camera te heropladen?

Hé?

Enfin ja. De foto hierboven was de eerste en ook meteen de laatste dus.

Zucht.