Boos op Apple

Een harddisk die kapot gaat, als daar iTunes op staat, dat is redelijk vervelend.

Een telefoon van bij Apple, dat is een computer op zich. Daar worden programma’s op gedownload, die haalt video en muziek binnen, daar kan vanalles op gekocht worden – de batterij wordt opgeladen via USB, en uiteindelijk moet die USB-kabel niet eens in een computer zitten: ik heb de mijne in een stekker zitten die in het soptcontact gaat, en waar ik afwisselend een Kindle en die telefoon mee bijtank van snok.

De telefoon kan op het internet via draadloos netwerk en via 3G, ik kan er vier verschillende mailaccounts mee lezen tegelijk, ik heb er een kalender op, yada yada.

En toch: Apple behandelt dat toestel als de breindode halfbroer van een broodrooster.

Voor alles dat van ook maar enig belang is, is de iPhone de slaaf van de computer waarop iTunes staat.

Niet een computer waar iTunes op staat, mind you. Neen, dé computer waar iTunes op staat. Er is op elk ogenblik één computer die de slavendrijver is van elke iPhone. Ik kan mijn eigen muziek en video op en af de iPhone krijgen, maar enkel als ik dat via één computer doe waar dan iTunes op staat.

Als ik een andere computer als “master” wil, dan moet ik éérst de ene computer “de-authorizen”, vóór ik de andere kan “authorizen”. Als, zoals nu, de computer met “authorization” om de baas te zijn van de iPhone, dood stuikt, dan is dat brute pech.

Ik heb een telefoon met bij de twintig gigabyte aan gegevens erop, maar omdat de computer waar iTunes op stond – waarmee ik die muziek en video nooit vanzeleven mee beluisterde of bekeek – dood is, kan ik niet meer aan die muziek en video’s. Wraakroepend: als ik een nieuwe iTunes installeer, dan kan ik niet zeggen “hier, mijn iPhone: haal er alles van en synchroniseer vanaf nu met deze computer”.

Dat gaat niet, en dus zit ik al uren en uren en uren aan een stuk mijn aankopen te transfereren van de telefoon naar een voorlopige computer. En al wat ik niet expliciet gekocht heb op déze iPhone maar bijvoorbeeld wel op een iPod touch van twee jaar geleden, en dat ik ondertussen al lang op mp3 gezet had los van iTunes, en al wat ik op CD gekocht heb de afgelopen X jaar en ondertussen ook al op mp3 gezet had, dat zal ik dan nog eens met de hand mogen copiëren, en in een voorlopige iTunes steken, en dan binnen een paar weken nog eens dezelfde charade.

Allemaal omdat Apple een de relatie als master/slave ziet in plaats van als communicerende vaten.

Allemaal omdat voor Apple de computer (iTunes) de baas is en de iPhone/iPod de domme slaaf.

Bah.

6 reacties op “Boos op Apple”

  1. Ben je daar wel echt zéker van? Ik herinner me redelijk levendig dat ik mijn iPhone ooit een keer aan een andere computer hing en dat iTunes toen iets zei in de trant van “Deze iPhone is gekoppeld met een andere computer. Wilt u uw aankopen overzetten?”. Of zo.

  2. Ik ben daar honderd procent zeker van.

    Mijn aangekochte muziek, die kan ik inderdaad overzetten. Dat zijn twee albums van de tientallen die erop stonden: de andere waren ofwel gekocht op een andere computer, ofwel (niet met iTunes) geripte (eigen) CD’s.

    Podcasts waren allemaal opnieuw te downloaden, en Audible en andere audioboeken ook.

  3. Stom idd 🙁 Maar er zijn toch ook third-party programmaatjes waarmee je muziek van een iPod of iPhone terug op je computer kan krijgen? Omslachtig, ik weet het, maar ‘t gaat. Ik volg je redenering over master/slave en dat dat eigenlijk een dom systeem is 🙂

  4. Is inderdaad knarsetanden en vloeken. Heb ooit zoiets voorgehad (met en ipod wel, niet iphone). Toen alles van mijn ipod gekopieerd (gevulde itunes was verdwenen en ik vreesde een volledig leegmakend synchronisatie met de ipod) met ander programma als back-up, en later terug ingeladen in itunes.

  5. ‘t Zou inderdaad een pak handiger zijn als je een iPhone (en iPod) kon koppelen aan je iTunes of Apple account in plaats van de computer.

    Apple heeft al wel een stap in de goede richting gezet met Home Sharing, hopelijk volgt dit ook nog in de toekomst…

Reacties zijn gesloten.