Die Kelly, dat is een sympathieke. En ze heeft een boek geschreven over bloggen.

Ik ben niet in de markt voor boeken over bloggen, wegens niet echt geïnteresseerd in een goed blog maken of lezers vinden of houden of zo — als dat het geval zou zijn, had ik het al tien jaar geleden opgegeven. Meer nog: ik ben al jaren allergisch aan de hele sector in de markt die afgeleid is van Probloggeren zijn naäpers.

Probloggers, met hun zorgvuldig getargete niches, met hun zorgvuldig opgebouwde netwerken, met hun zorgvuldig gecalculeerde posts en hun zorgvuldig opgebouwde archief, met hun zorgvuldig uitgekozen gastbloggers en hun uitgekiende strategieën. Waar het niet om het bloggen zelf gaat, of om het vertellen van verhalen, of om het leren kennen van mensen, maar om het geld verdienen, of om het pivoten naar godweetwat, of hengelen naar media exposure, enfin, niet zo fijne dingen in mijn boek.

Awoert Darren Rowse, leve Jenny Lawson, in mijn boek.

En leve Kelly. Want dat is een sympathieke met het hart op de juiste plaats, die dingen zegt die ik ook zou willen durven zeggen, op een manier dat ik wou ik ze kon zeggen.

MAAR HOEDANOOK.

Ik ben, waarschijnlijk nog wat meer dan Ilse, iemand die meer regels schendt dan er er in gelijk welk blogboek staan. Niet wegens attention span of a gnat-syndroom (“kijkeenvogeltje”, gelijk Ilse zegt), wel wegens can’t be arsed-syndroom (“ik ga dat dan eens doen, dan eens, zomet… naaah”).

Maar waar ik wél goed in ben, dat is om geen enkele aantoonbare reden dingen doen, dagen en weken en maanden aan een stuk als het moet. En ook als het niet moet. (Gelijk opschrijven wanneer ik slaap en en niet, wat ik lees, waar ik geweest ben, foto’s nemen van allerlei — dat soort dingen.)

En wil het toeval toch wel dat Ilse zo’n project uit de vloer stampt zeker? Zoals ik het begrepen heb: 120 ideeën voor blogposts. Da’s dus 120 dagen posts. Geen idee hoe dat verdeeld wordt, maar I’m game.

Als ik het goed bereken, dan is dat iets meer dan 17 wijvenweken op rij. 🙂