Hardware.

Say no more. Ik ben, al zeg ik het zelf, een redelijk koop-ingesteld persoon. Niet dat als ik iets zie, ik het direkt moet hebben, maar toch in de buurt.

Ik heb thuis twee azerty-franse keyboards: één van IBM en één van Microsoft.

De 42H1292 van IBM (“they’ve got the kind of positive click that I imagine you’d feel on the firing button for the Death Star’s primary armament”, zegt een geestesgenoot op Dan’s Data) is het dichtste dat een mens tegenwoordig nog kan komen bij het gevoel van werken met een echte serieuze computer, uit de tijd dat een keyboard nog echt iets belangrijks was. Het gevoel ook van ’s morgens op te staan in het weekend en gelijk een bezetene lyrics van Neil Diamond over te typen op de IBM Selectric die mijn vader van de universiteit naar huis had gebracht om zijn doctoraat mee te maken.

Bij Impakt werden ze vroeger standaard bijgeleverd bij de RS/6000-computers, maar helaas waren het allemaal qwerty’s. Tegenwoordig worden ze niet meer gemaakt, maar toen (in 1995) kon je ze nog bestellen. Voor bijna ? 350. Ik had een bestelling lopen, maar toen heeft Albrecht er mij dus één cadeau gedaan, een franse azerty die per abuis in de plaats van een qwerty geleverd was. Dankuwel Albrecht op mijn twee blote knieën!

Om de paar jaar moet het hele keyboard eens gekuist worden, en da’s gewoon een zaak van de toetsen eraf wurmen en met een vochtige handdoek properwrijven. Niet dat het hoeft, want kruimels noch haar noch vuiligheid allerhande hebben ook maar enig effekt op hoe het keyboard werkt: alle mechaniek zit proper veilig weg.

Het tweede keyboard hier thuis is een origineel Microsoft Natural Keyboard. Gratis gekregen bij een abonnement op CM Corporate, toen we met Netpoint op de eerste Internet In Business stonden. Niet de goedkope dingen die ze nu verkopen maar de allereerste generatie. Uiteraard niet zo zwaar als de 42H1292 (iets meer dan 2 kilo!), maar toch een stuk zwaarden dan andere keyboards.

Het eerste serieuze split-keyboard. En het keyboard dat ik jàren gebruikt heb, elke werkdag van 1996 tot 2000, tot op het punt dat de linker-shift, de e, de n en de s praktisch afgesleten zijn. En dat de spatiebalk, linker-ctrl, alt, enter, rechtershift en praktisch alle letters tot hoogglans gepolijst zijn.

Een jaar of twee geleden dacht ik dat het ding perte-totale was wegens cola erin gemorst. Het was niet meer aan de praat te krijgen. Ik dus naar de FNAC, zonder kijken een tweede Microsoft Natural Keyboard gekocht. Bah! Een lelijk onding, veel kleiner, met halve-hoogte functietoetsen en onbruikbare plijltjestoetsen: in een ruit begod in plaats van de standaard-omgekeerde-T! Needless to say: niet meer dan een dag of zo gebruikt, en nu staat het denk ik bij Philippe.

Gelukkig kwam het verdronken klavier een paar dagen later weer tot leven, en nu staat het dus thuis op de computer die Sandra gebruikt.