In de vroege jaren ‘80 hadden wij thuis een Apricot F1.

Prachtige computer, design, draadloze keyboard en trackball, GEM als windowing environment—we spreken hier nog vóór Windows.

Er was maar één dingetje dat een beetje tegenstak: het was niet echt een IBM Compatible, zoals dat toen heette. “95% compatibel” was de term die wij ervoor gebruikten, geen idee of dat ook in de marketing zo gezegd werd.

Gevolg was dat alles wel werkte, maar alleen min of meer. WordPerfect, toen nog van SSI, deed het wel maar de functietoetsen waren anders. DOS werkte wel, ongeveer, maar Flight Simulator niet, en andere toepassingen maar half. Dat soort dingen.

Een tijd later had ik mijn eerste echte eigen IBM Compatible-toestel: een Tandy 1000 EX. Wel helemaal compatibel, maar slechts met 256 K geheugen en één 5.25 inch floppy. Geen harddisk, nee meneer.

Die Apricot en die Tandy hebben me een afkeer van niet-standaard gegeven, soms bijna tot op het irrationele af. Ik heb geen zin om op een licht of zwaar afwijkende configuratie te zitten zoeken naar waarom het in de soep loopt: jàren aan een stuk heb ik daarom Intel gekocht en geen AMD, zelfs toen er al lang geen problemen meer waren met niet-Intel-processoren.

En nu recent komen we hetzelfde tegen, vermoed ik, als wat er met Lotus 1–2–3 gebeurde op de Apricot: een bepaalde WordPress-installatie werkt perfect op één server met Apache, maar geeft 500 – Internal Server Error op lighttpd. Waarom? Geen mens die het weet.

Misschien een bug in lighttpd ergens: de error logs zeggen in ieder geval vreemde zaken.
Voor hetzelfde geld: een slecht geprogrammeerde plugin, die in combinatie met een andere plugin een combinatie van fouten genereert, waarbij Apache net iets meer vergevingsgezind is.

Maar wat er ook van weze: aargh! Niet-standaard-dingen!

Enfin, dat van mijn gemoed geschreven zijnde: naar bed. Dat ik morgen (straks) niet opnieuw in Oostende wakker word.