Quousque tandem abutere, Catilina, patientia nostra? Quam diu etiam furor iste tuus nos eludet? Quem ad finem sese effrenata iactabit audacia? Nihilne te nocturnum praesidium Palati, nihil urbis vigiliae, nihil timor populi, nihil concursus bonorum omnium, nihil hic munitissimus habendi senatus locus, nihil horum ora voltusque moverunt? Patere tua consilia non sentis, constrictam iam horum omnium scientia teneri conjurationem tuam non vides? Quid proxima, quid superiore nocte egeris, ubi fueris, quos convocaveris, quid consilii ceperis, quem nostrum ignorare arbitraris?
O tempora, o mores! Senatus haec intellegit, consul videt; hic tamen vivit. Vivit? Immo vero etiam in senatum venit, fit publici consilii particeps, notat et designat oculis ad caedem unum quemque nostrum.
Cicero is wel wijs. De biografie van Everitt is ook echt wel goed. En dat al die teksten gewoon nog bestaan, fantastisch. En dan hoe hij Catilina in de grond praat! “Hoe lang ga je ons geduld nog op de proef stellen, Catilina?” Miljaar da’s allemaal schoon gezegd.
En beeld het u in: Cicero als consul, Catilina, die niet weet dat het lief van één van zijn handlangers alles rapporteert aan de vrouw van Cicero, en dan zo’n speech over u krijgen! Ik zou daar zo graag bij geweest zijn!
Reacties
4 reacties op “Quousque tandem abutere, Catilina,”
Cicero is geweldig, zeker als je ziet van waaruit die man is opgeklommen, van niks, een simpele plebejer zonder veel geld, naar een homo novus die altijd anno suo verkozen werd!
Cicero is een van de belangrijkste -nog gekende- mensen van de Klassieke Oudheid, een ovatie voor hem van tijd tot tijd is niet misplaatst.
-dixit een classica/historica in spe-
cura ut valeas
Anaïs Vernet
Weet iemand hier waarom in de “Aeneis” van Vergilius de naam van koningin Dido enkel in de nominativus voorkomt? Nergens zie je “Didonis”, “-i”, “-em” of “-e”. Eerbetoon aan deze wonderschone koningin?
34 keer Dido, geen enkele keer iets anders. Weird. Geen idee. Is er een classica in de zaal? 🙂
Het is inderdaad een prachtige gedachte dat we de politieke strijd van die dagen nog kunnen nalezen. Of we het allemaal kunnen navoelen en de dynamiek van de gebeurtenissen kunnen vatten, is een moeilijker verhaal. Het blijft wel de uitdaging aan de lezer de zaken te begrijpen zonder de actualiteit van het conflict tussen Cicero en Catilina te verdoezelen. Dat vergeet men soms als het om het verleden gaat. En ja, men mag wel partij kiezen als lezer, maar dan heeft dat ook betekenis voor onze positie in de wereld van vandaag.