Ik heb vannacht ongelooflijk goed geslapen. En ik was bijgevolg vanmorgen maar een beetje uitgeput toen Zelie en Louis rond halfacht wakker werden.

Louis aangekleed, bleek achteraf met een sweatshirtje dat te klein was, Zelie in pyjama gelaten, naar beneden, alletwee een plattekaasje en melk gegeven, en appels beginnen schillen.

Om appelmoes te maken. Niet gemakkelijk, ik ben gewoon om te proberen gecaramelliseerde appels te maken, en dan mogen ze juist niet zacthtjes gestoofd zijn. Enfin, vijf kilo appels, suiker, een hele zak kaneel en een half uur later had ik een wok vol met het beste appelmoes ter wereld: appelmoes maar met nog grote herkenbare stukken appel en veel kaneel, mmmmmmm lekker.

De kinderen op weg gezet om te spelen ondertussen: Louis met het kleurboek en de lego’s en de kraan en Zelie met het mozaiekspel, ze wou eindelijk eens iets anders dan het kasteel maken, en ondertussen wat Simcity 4 gespeeld.

Bah, ik geraak altijd vast in een situatie waar ik rond de duizend inwoners zit, en rond de §800 inkomsten en rond de §800 uitgaven heb, en maar niet vooruit raak.

Rond halfelf dan maar aan het middageten begonnen. Appelmoes opgewarmd, frietvet opgezet, eendeborst (drie joekels van eendeborsten!) aan de vetkant laten bakken, vet afgieten, borst omgedraaid, laten bakken, in de oven om warm te houden, frenetisch zoeken naar alcohol, geen rode wijn gevonden, uiteindelijk de boel met frambozenbier geblust, mignonetten-of-hoe-heten-die-dingen in het frietvet gesmeten, saus bleek te flets te zijn, bleek de perengelei geschimmeld te zijn, dan maar arikozensiroop bijgesmeten, gemonteerd met wat koude boter, gezeefd, hey presto! Klaar!

En ’t was echt wel goed. Vond ik zelf.

Loui vond het niet goed. Die moet geen appelmoes hebben, zelfs niet het Beste Appelmoes Ter Wereld?, dus na veel gezaag en gebleir heeft hij dan maar een Bledina vis-met-spinazie gekregen. Tss.