Vanmorgen moet de auto binnen voor onderhoud. En dus moeten we ons ons extraspeciaal haasten.
Opstaan op het normale uur, kwart na zes—niet meteen evident voor mij, ‘t is nu al drie nachten na elkaar dat het halftwee of twee uur is eer ik in slaap geraak.
Onszelf en de kinderen in spoedtempo klaargemaakt, naar beneden, Frosties voor Zelie, Loops voor Jan, Honey Pops voor Louis, boterhammen smeren met choco voor Jan en Sandra, met honing (en in driehoekjes gesneden) voor Zelie en Louis. Tas yoghurt uitschenken voor iedereen.
Alle dozen weer toe, alle vloeistof weer in de frigo.
Agenda van Zelie nakijken op instructies, een appel in haar boekentas steken; een appel schillen en snijden en in een doosje steken voor Louis—geen koek voor Zelie en Louis vandaag wegens woensdag.
Jas van Jan aan doen, Zelie en Louis aanporren om pantoffels uit te doen en schoenen en jassen aan te doen, mutsen sjaals verzamelen en aantrekken.
En dan aanzetten.
He he. We waren eigenlijk klaar om de jassen aan te doen en te vertrekken om 6u58, ongeveer een half uur vroeger dan anders. Alleen pech dat de school van Zelie maar open gaat om 7u30, en die van Louis om 7u45.
Reacties
8 reacties op “Haast”
Dat is snel.
het zal beteren met eentje bij.
Volgens mij heb jij een chip in je hersenen die automatisch berichten publiceert, terwijl je ze bedenkt. Onmogelijk dat je deze ochtend nog de tijd hebt gehad om rustig achter je pc een berichtje te posten… π
Ik kan redelijk snel typen als ik dat wil. π
En intussen boterhammen smeren met je tenen… π
Ik ben al lang blij dat Michel eindelijk “de ochtendroutine” begint te kennen π
Ochtendroutine sucks! En zeker het opstaan. π
[…] Hoe vlot alles gisteren verliep, zo chaotisch en uit de hand gelopen was het deze morgen. De wet van Murphy zeker: alles wat mis kon gaan ging ook mis. […]