Ik moet morgen naar het hospitaal. Voor een drukonderzoek.

Da’s waar ze een tube in uw Unmentionables steken, daar water in doen tot men denkt een number one te moeten presteren, de buis eruit gehaald wordt, en men uitgenodigd wordt de voornoemde dan ook op eigen kracht uit te voeren, terwijl met electroden allerlei spanningen en drukverschillen en watnog gemeten wordt. Na afloop van het eigen initiatief wordt de eventuele rest via een nieuwe buis alsnog verwijderd en in milliliters nagemeten.

There’s only so many euphemisms, natuurlijk.

Wat moet een mens zeggen als het over dergelijke, ahem, lichaamsfuncties gaat? Niemand lijkt het in het hospitaal over urineren te hebben: de consensus ligt blijkbaar ergens tussen wateren en plassen. Ik durf het nogal eens over spontane mictie en residu te hebben, maar alleen als ik alleen ben met de uroloog en er niemand in de buurt is om met mij te lachen. Als er wel iemand bij is, dan zeg ik gewoon naar het toilet gaan.

Tenzij er natuurlijk verwarring mogelijk is. Zoals in “als ik naar het toilet ga, moet ik nog altijd sondes gebruiken, maar gelukkig kan ik al een tijd naar het toilet gaan zonder pillen en poeders vier keer per dag”. Vervelend, maar bon.

Tegen mijn kinderen heb ik er geen probleem mee om te vragen of ze pipi dan wel kaka moeten doen (in voorkomend geval en waar van toepassing liefst in het toilet en niet in uw broek, blijf zo niet ronddansen of het is verdorie te laat, en houd dat naar beneden het gaat weer over de rand zijn!!), maar àls er in gezelschap en tussen volwassenen hoegenaamd over gesproken wordt, kan ik me niet herinneren dat iemand ooit in algemeen Nederlands iets meer specifiek zou gezegd hebben dan “ik ga naar het toilet”.

Het gaat uiteindelijk om redelijk natuurlijke functies, maar het lijkt wel alsof er bijna Sapir-Whorfgewijs geen woorden meer voor zijn in het algemeen Nederlands.

Afijn.

Euh.

Wat wou ik zeggen? Ik weet het niet meer.

Nu ja. Morgen wordt het weer grappig. Eens kijken of ik hetzelfde gesprek als vorige keer zal hebben:

– doe uw broek en uw onderbroek maar uit meneer
– dat zal moeilijk gaan
– o ‘t is niets meneer, wij zijn dat hier wel gewoon hoor
– nee, ’tis dat niet: ik krijg mijn schoenen niet uit zonder stoel