Ik ben nog eens mijn muziek aan het rangschikken (nieuwe computer, nieuwe versie van Windows Media Player, hoe gaat dat?), en ik dacht: waarom zou ik niet eens een lijst maken van de platen (dus niet de nummers) die ik goed vind?

Met telkens een minuut of zo MP3 van een nummer dat ik er wel zeer goed op vind? Dat valt toch zeker onder Fair Use zeker?

Ik heb niet veel aanmoediging nodig om nutteloze en tijdverspillende dingen te doen, dus zonder verwijl: deel één.

Posessed (The Balanescu Quartet)
Covers van Kraftwerk door een strijkkwartet: klinkt corny, is enorm indrukwekkend. Ik ben normaal gezien absoluut niet aan arty-farty-nonsens, en deze mensen durven er soms tegen te zwemen, maar dit is een plaat die ik keer op keer kan beluisteren, uren aan een stuk.
[audio:http://users.pandora.be/michel.vuijlsteke/stuff/Balanescu Quartet – The Model.mp3]» The Model [790 KB MP3]

Posessed (The Klezmatics)
Vrije associatie-gewijs, een plaat met dezelfde naam, maar dan van The Klezmatics. Die mannen hebben arguably meer gedaan voor het hele klezmer-genre dan om het even wie de afgelopen honderd jaar. Ze zijn ongelooflijk goed met eigen nummers—Mizmor shir lehanef bijvoorbeeld, in het yiddish, muziek een mengeling van klezmer en reggae, over de geneugten van cannabis. Ze zijn machtig sterk in de interpretatie van evergreens, Shprayz ikh mir in een vree wijs nieuw arrangement bijvoorbeeld, of —gevalt!— het hooglied van Salomon in het oorspronkelijk hebreeuws.
Maar waar ze echt ongelooflijk magistraal zijn, is als ze nobelprijs-literatuur-materiaal van Tony Kushner nemen en er muziek rondschrijven die strikt gezien niet eens klezmer is, zoals op het bij nader inzicht bijzonder griezelige maar o zo mooie Fradde’s Song (and sheckels slop over the prophet’s gold cup / and the dead and the living both gobble them up / soon to the canopy you will be led / your mother comes back from the world of the dead).
[audio:http://users.pandora.be/michel.vuijlsteke/stuff/Klezmatics – An Undoing World.mp3]» An Undoing World [853 KB MP3]

Bossanova (The Pixies)
Ah, seminal Pixies. Ik was, zoals mij bij andere dingen wel meer overkwam, een late roeping waar het de Pixels betrof. Als ik me niet vergis was de eerste CD die ervan kocht zelfs Trompe Le Monde, die ik dan ook meteen grijsgedraaid heb. Als ik nu nog Pixies draai, en het is een volledige plaat, dan is het meestal deze.
[audio:http://users.pandora.be/michel.vuijlsteke/stuff/Pixies – Is She Weird.mp3]» Is She Weird [684 KB MP3]

Jonathan Livingstone Seagull (Neil Diamond)
Ja, ’t is een rechtse zak. Ja, ’t is een draak van een film. Ja, de teksten trekken op geen fluit. Ja, ’t is kitsch van men kan niet meer.
En als ik een song van Neil Diamond zou moeten uitkiezen, zou ik misschien I Am, I Said, of Girl, You’ll Be A Woman Soon, of You Don’t Bring Me Flowers pakken, en zeker niets van deze plaat, maar: de plaat is uitstekend. Neil Diamond is één van de allergrootste songschrijvers die rondlopen. En ik heb deze plaat wel honderd keer beluisterd in de jaren 70 toen mijn vader ze juist gekocht heeft. Ik bleef, keer na keer, om vertalingen vragen van de teksten. En ik heb de lyrics zeker tientallen keren overgetypt, eerst op de mechanische Adler van mijn vader, dan op de IBM Selectric die hij van de universiteit naar huis had meegenomen, en dan later op de computer. Great stuff.
[audio:http://users.pandora.be/michel.vuijlsteke/stuff/Neil Diamond – Skybird.mp3]» Skybird [543 KB MP3]

Body Count (Body Count)
Ik denk dat het moeilijk is voor veel jeugd van tegenwoordig (hoor mij bezig!) om in te schatten wat voor revolutie Body Count wel was. Ik was al een tijd zwaar amateur van Public Enemy, en ik had wel wat cassettes van Ice T, maar dit was toch etwas ganz anderes. Shock value en zo, allemaal goed en wel, maar when all’s said and done en we (gasp!) twaalf jaar later al veel meer gewoon zijn, blijft er een verdomd goede plaat over, met verdomd goeie muziek, en Zoals Dat Heet nog altijd Een Boodschap.
[audio:http://users.pandora.be/michel.vuijlsteke/stuff/Body Count – Body Count.mp3]» Body Count [1156 KB MP3]

A & Gold Series Vol. 2 (Herb Alpert & The Tijuana Brass)
How’s this for a segue? Ik ben tot Herb Alpert bekeerd nadat ik er van ondersteboven was op Rebel Without A Pause (Whipped Cream Mix) van op Plunderphonic, een volledig ongeauthoriseerde mix van Public Enemy’s The Rhythm, The Rebel en Herb Alpert’ Bittersweet Samba.
Gold Series vol. 2 is één van de (eigenlijk best wel vele) platen die mij op een paar seconden een goed gevoel kunnen geven. Aanrader.
[audio:http://users.pandora.be/michel.vuijlsteke/stuff/Herb Alpert – Whipped Cream.mp3]» Whipped Cream [655 KB MP3]
[audio:http://users.pandora.be/michel.vuijlsteke/stuff/01 – The ECC – Rebel Without A Pause (Whipped Cream Mix).mp3]» bonus: Rebel Without A Pause (Whipped Cream Mix) [2032 KB MP3]

Addictions, Vol. 1 (Robert Palmer)
Onbegrijpelijk dat Peter Gabriel of Paul Simon gezien werden als de grote fusion – afrikaanse muziek – combineerders – experimenteerders: wat Robert Palmer jaren vroeger deed, gaat stukken verder, is hopen compleer en veel interessanter. Wat hij doet met rytme op Woke Up Laughing, Pride of What’s It Take was lichtjaren verder dan de rest van de westerse wereld op het moment.
Absoluut hoogtepunt vond ik altijd Johnny & Mary, maar als ik de laatste tijd een nummer op repeat smijt, is het meestal Looking for Clues. It’s crazy but I’m frightened by the sound of the telephone. Oh yeah.
[audio:http://users.pandora.be/michel.vuijlsteke/stuff/Robert Palmer – Looking for Clues.mp3]» Looking for Clues [885 KB MP3]

Dune (Toto)
Ik heb de film gezien voor ik het boek gelezen heb, op een afgrijselijk slechte video-kopie op een schoolfeest ooit eens, in de videoklas op school. Ik was redelijk ondersteboven van de film, maar veel meer nog dan van de film, van de muziek. On-ge-looflijk goeie muziek. En dan bedoel ik ook letterlijk ongelooflijk: Toto begod!
[audio:http://users.pandora.be/michel.vuijlsteke/stuff/Toto – Dune.mp3]» Dune – Main Theme [793 KB MP3]

Rain Dogs (Tom Waits)
Ik zat op een avond in de auto met Ron, toen een cassetje van Tom Waits oplag. Mijn eerste gedacht was iets in de zin van What the fuck? Dude sounds like he chain-smokes Mack trucks! Mijn tweede gedacht was: ik moet die mens zijn platen kopen.
Wat ik ondertussen al meer dan vijftien jaar religieus doe. Versta mij niet verkeerd, zijn laatste zijn uiterst goed, maar ik blijf toch terugkeren naar de klassiekers. Small Change. Swordfishtrombones. En, uiteraard, de eerste die ik ooit kocht, Rain Dogs.
[audio:http://users.pandora.be/michel.vuijlsteke/stuff/Tom Waits – Clap Hands.mp3]» Clap Hands [847 KB MP3]

Temptation (The Holly Cole Trio)
Kleine stap van Tom Waits naar deze plaat van Holly Cole: ’t zijn allemaal covers van Waits. Holly Cole is voor mij één van de weinige mensen die consistent echt goeie versies van standards kan maken. Ze is de enige die ik ooit een goeie cover van Tome Waits heb weten maken (laat staan een hele plaat vol!), haar versie van Downtown is even origineel als goed, en telkens als ik I Can See Clearly Now in haar versie hoor, is het weer kippenvel ten huize alhier.
[audio:http://users.pandora.be/michel.vuijlsteke/stuff/Holly Cole – Jersey Girl.mp3]» Jersey Girl [822 KB MP3]

Tear the Roof off [1974-1980] (Parliament)
Preoccupied and dedicated to the preservation of the motion of hips, als ge ’t maar weet. George Clinton, Bootsy Collins, Bernie Worrel en een stapel ander schoon volk.
Een kotgenoot van Sandra was helemaal zot van Parliament, en verzamelde er alle platen en bootlegs van (en, herinner ik me net, zijn vader verzamelde versies van My Way—weird).
Ik ben er niet zo fanatiek in, maar deze verzamelaar ligt wel regelmatig eens op. En de openingstrack is lang het opstartgeluid van mijn computer geweest (“Good Evening. Do not attemt to adjust your radio, there is nothing wrong” tot voorbij “kick back, dig, while we do it you in your eardrums”).
[audio:http://users.pandora.be/michel.vuijlsteke/stuff/Parliament – P-Funk.mp3]» P-Funk (Wants To Get Funked Up) [1029 KB MP3]

Arkansas Traveler (Michelle Shocked)
Nog zo iemand waar ik al altijd alle platen van koop. Ontdekt, helemaal bij toeval, toen ik haar debuut, Short Sharp Shocked, eind jaren 80 kocht, zuiver op de cover af. Anchorage van op die plaat vond ik toen ook al goed, maar met ouder worden klinkt het alleen maar echter, en krijg ik er altijd de tranen van in mijn ogen: Leroy got a better job so we moved / Kevin lost a tooth, he’s starting school / I got a brand new eight month old baby girl / I sound like a housewife / I think I’m a housewife.
Arkansas Traveler is een plaat die aan het geniale raakt. Het is, vreemd genoeg, geen gemakkelijke plaat. Of misschien ligt dat aan mij: ik kan er niet naar luisteren terwijl ik iets anders aan het doen ben. Ze vraagt mijn onverdeelde aandacht, azzet ware. Plaat vol met vreselijk veel muzikanten die hun ding al tien keer zo lang doen als Michelle Shocked, en toch klinkt het als een plaat van haar.
Bijna zeker een plaat voor de eeuwigheid.
[audio:http://users.pandora.be/michel.vuijlsteke/stuff/Michelle Shocked – Blackberry Blossom.mp3]» Blackberry Blossom [667 KB MP3]

Klaus Nomi (Klaus Nomi)
Indrukwekkend. You don’t know me was ooit eens meegenomen door een klasgenootje en guise de prière voor de godsdienstles (don’t ask). Ik heb de CD gekocht, meer voor de novelty-waarde dan omdat ik hem echt wou hebben, maar lo & behold: ’t is een plaat geworden die ik meer dan vijftien jaar later nog regelmatig opleg.
Er staat een mengeling op van goeie covers (onder meer You Don’t Know Me en geschifte versies van The Twist en Lightning Strikes), klassieke muziek (Purcell’s The Cold Song, de aria Mon coeur s’ouvre à ta voix uit Saint-Saens’ Samson & Delilah, in een soort uitgevonden mengsel van frans en iets anders), en nieuw materiaal (Nomi Song, Total Eclipse).
Een plaat waar ik het moeilijk mee heb om er maar één nummer uit te halen. En dat wil op zich ook al veel zeggen.
[audio:http://users.pandora.be/michel.vuijlsteke/stuff/Klaus Nomi – Lightning Strikes.mp3]» Lightning Strikes [968 KB MP3]

The Best Of (Demis Roussos)
Zonder één spoor van ironie of sarcasme: Demis Roussos heerst. En hij maakt zeer goeie muziek. Zijn Best of staat dan ook vol met fantastische nummers. Quand je t’aime, vol subliem vibrato en stemmingswissels. Live-versies van We Shall Dance, Forever and Ever, My Reason en Goodbye my love Goodbye, waar Roussos redelijk duidelijk maakt dat hij live minstens zo goed is als in de studio. Lovely Lady of Arcadia en My Friend the Wind, allebei ook live trouwens, met de kruising sirtaki / mexicaanse trompet / franse jaren 70-schmalz. En uiteraard Rain and Tears, toch wel de beste versie van Pachelbel’s Canon ooit.
Wat niet wil zeggen dat het een perfecte plaat is natuurlijk: I’s Five O’Clock ontbreekt, en Spring, Summer, Winter and Fall ook. Om te beginnen 🙂
[audio:http://users.pandora.be/michel.vuijlsteke/stuff/Demis%20Roussos%20-%20Rain%20and%20Tears.mp3]» Rain and Tears [669 KB MP3]

At Folsom Prison and San Quentin (Johnny Cash)

De live-opnames van Johnny Cash in de gevangenissen van Fulsom en San Quentin. Geen verbeteringsgestichten, geen open instellingen met watjes, maar twee keer een zaal vol gevaarlijke mensen.
Een andere zanger zou dan voor de risicoloze uitweg kiezen, maar niet deze kerel: op bijvoorbeeld Cocaine Blues en San Quentin is de spanning te snijden. Cash is bij tijd en wijlen niet zo goed bij stem, maar what the hey? De atmosfeer druipt van de CD af.
Ik had eigenlijk net zo goed één van de vijfentwintig of zo andere platen van Cash kunnen kiezen, want ze zijn bijna allemaal uitstekend, en er zijn zó klassiekers bij—The Ballad of Ira Hayes, het magistrale The L&N Don’t Stop Here Anymore, Why Me Lord, één van de wel tien versies van I Walk the Line of Ring of Fire, de covers van de verschillende American Recordings (Neil Diamond’s Solitary man, Nick Cave’s The Mercy Seat, of uiteraard TRent Reznor’s Hurt), …
[audio:http://users.pandora.be/michel.vuijlsteke/stuff/Johnny%20Cash%20-%20San%20Quentin.mp3]» San Quentin [669 KB MP3]

The Bootleg Series, Vols. 1-3 : Rare And Unreleased, 1961-1991 (Bob Dylan)
Een prachtige box set met even fijne als inverwachte tracks erin. De originele versie van Like A Rolling Stone bijvoorbeeld, in het tempo van een wals, of alternatieve versies van bekendedingen, of, meest intrigerend: dingen die hij nooit vroeger op een plaat gezet had. Zaken als Catfish of Blind Willie McTell, die bij het beste zijn dat ik Dylan ooit heb horen doen.
En het boekje erbij is ook zeer goed. Van harte aangeraden, het hele pakket.
[audio:http://users.pandora.be/michel.vuijlsteke/stuff/Bob%20Dylan%20-%20Blind%20Willie%20McTell.mp3]» Blind Willie McTell [682 KB MP3]

Paranoid (Black Sabbath)
Ah, Sabbath. Honderden keren beluisterd, deze plaat. Op LP, op cassette, en op CD. Met de koptelefoon op om vooral geen enkele steen in de wall of sound te missen. Een plaat die bewijst dat een mens niet eens zoveel akkoorden nodig heeft om een fenomenale song te maken. Veel van de tracks zijn op één zeer simpel idee gebouwd, en er zit wel wat fluff bij (Planet Caravan, anyone?), maar daar staat tegenover: deze plaat bevat én Paranoid, én Iron Man, én War Pigs. Moet dat meer zijn? Nee? Mijn gedacht!
[audio:http://users.pandora.be/michel.vuijlsteke/stuff/Black%20Sabbath%20-%20Iron%20Man.mp3]» Iron Man [976 KB MP3]

1978 (De Kreunes)
Tiens, zie ik daar mensen scheef kijken? Ja, ik vind de nieuwe van De Kreuners goed. Wat zeg ik, De Kreuners maken gewoonlijk goeie platen. Wat is er eigenlijk plots gebeurd in de jaren 90 dat Walter Grootaers en de zijnen plots niet meer goed zijn? Is het hun schuld dat ze ouder geworden zijn of zo? Is het omdat ze er niet genoeg rock’n’roll uitzien? Of dat ze te commercieel overkomen of zo?
Kan mij allemaal niet schelen.Meisje meisje, waaraan Mauro Pawlowski heeft meegeschreven, is een hoogtepunt. Geen zonde van de tijd is dat ook, en des te breekbaarder en mooier wegens niet gezongen door een goeie zanger. En de rest: op de afgrijselijke uit de hand gelopen studentenmop Red het bier na en misschien het een beetje melige Lust slaapt nooit, is dit wat in vaktermen een goed plaatje heet. Van een groep die niet doet alsof ze 18 zijn, maar die klinkt alsof ze zich duchtig amuseren en hun laars lappen aan wat de mensen ervan denken.
[audio:http://users.pandora.be/michel.vuijlsteke/stuff/De%20Keruners%20-%20Meisje%20meisje.mp3]» Meisje meisje [773 KB MP3]