Zelie gaat volgend jaar naar het eerste leerjaar. Ze heeft haar test voor schoolrijpheid een tijdje geleden gedaan, en ze had daar zoiets als 75 op 80 voor.
Het zou ongetwijfeld 80 op 80 kunnen geweest zijn, maar negen kansen op tien stak het haar na een tijdje tegen omdat het te gemakkelijk was, en is ze er veel te snel over gegaan waardoor ze fouten gemaakt heeft.
Klinkt bekend?
Mij in ieder geval wel. En in dat verband: hoogbegaafde leerlingen worden op haar school tijdens de normale lesuren twee lestijden per week samengebracht, klasoverschrijdend, om samen aan activiteiten te werken. Los van de leerstof die ze in de klas doen, waardoor ze wel degelijk wat inhaalwerk zullen moeten doen.
Een kangoeroeklas, heet het. Een IQ-meting is verplicht, het streef-IQ is 130, zowel ouders als het kind in kwestie als de klasleerkracht moeten er akkoord mee zijn, en een multidisciplinair overlegteam neemt de eindbeslissing.
Dilemma, natuurlijk. Zullen kinderen die in zo’n klas zitten niet verkeerd aangekeken worden op school? En wat doet dat voor kinderen die niet in die klas zitten? Riskeren die zich niet slecht te voelen?
Het is het eerste jaar dat de school dit doet, en het is uiteraard een utopie om te gaan denken dat de kangoeroeklas lang alleen maar de kangoeroeklas zal blijven. Ouders zijn ook maar mensen, dus lang zal het niet duren voor er één zijn zoon of dochter verteld heeft dat hij naar die klas mag omdat hij of zijn “veel slimmer is dan de andere kindjes in de klas”.
En voor je het weet, gaat dat de hele speelplaats rond. Het begint met “ha ha in de kangoeroeklas zijn wij zijn toch veel slimmer dan jullie”, en kinderen in de numerieke meerderheid zijnde wat ze zijn, wordt dat op geen halve dag omgebogen naar uitsluiting en pesten van de “genieën”.
En wat als pakweg Zelie er wél in zit en haar vriendinnetjes niet, of omgekeerd?
En wat met kinderen die net niet in zo’n klas geraken omdat de ouders het niet wilden, of omdat ze zelf geen zin hadden, of omdat ze de dag van de IQ-test niet in vorm waren?
En is het wel zo’n goed idee om de kinderen uit de gewone lesuren te plukken? Gaat dat hun status van “uitzondering” niet volledig bezegelen? En wat zegt dat dan over die lesuren? Dat het leerstof “voor de dommekloten” is? Of gaan ze net de minder schoolse momenten missen?
Vragen, vragen, vragen.
Reacties
23 reacties op “Kangoeroe”
Pfft. Ik zou me niet te veel zorgen maken.
Op die leeftijd leer je enkel lezen, schrijven en rekenen.
Al de rest (natuurkunde, geschiedenis, …) is verloren moeite omdat de zaken zo worden gesimplifieerd dat je ze later NOG eens opnieuw moet leren.
Doet me trouwens denken aan een collega die op 8 of 9-jarige leeftijd vruchteloos de LERAAR aan het verstand wou brengen dat “De zon staat ’s middags in het zuiden” enkel correct is voor zover je je op het noordelijk halfrond bevindt.
’t Heeft niet meteen iets te maken met wat ze specifiek leren. Kinderen die in een klas zitten waar ze jaar na jaar niets bijleren, waar alles bij wijze van spreken één of twee jaar achter loopt op wat ze op zichzelf geleerd hebben, ondervinden daar weinig positiefs van.
Dus in die zin is een klas voor hoogbegaafde leerlingen een lovenswaardig initiatief, dat op mijn volledige steun kan rekenen.
Waar ik mee inzit, is hoe zo’n klas gaat gepercipieerd worden door de klasgenootjes.
Ik weet niet hoe het bij meisjes is, maar in mijn tijd werd er ook ZO al door de “jocks” neergekeken op de “nerds”, daar had je niet eens een speciale klas voor nodig.
Tja, ik vermoed dat we wel zullen zien zeker?
Wat dit allemaal te maken heeft in het licht van de eeuwigheid vraag ik me dan af. De grootste primussen van mijn klas destijds: erm, ik weet het niet hoor maar ééntje daarvan moest ik tot mijn verbazing eens 5 frank (ofmeer) geven in een verlaten metrostation in Brussel. Vanmezelf die destijds opgroeide tot galg en rad kan ik van mezelf dat ik het uiteindelijk nog niet zo slecht gedaan heb. Pfft, het is allemaal heel betrekkelijk…
“Zeggen” (moet nog in vorig commentaar, maar dat had U zeker wel begrepen ?)
Wel, maar ’t is mij dus niet te doen over dat slimmer zijn of betere punten of niet, maar wel dat als zij zich daar jaren zit (in het beste geval) te vervelen of (in het slechtste geval) afgrijselijk miserabel te voelen.
Enfin we zullen wel zien zeker?
@Huug : die éne met zijn vijf frank is waarschijnlijk nooit fatsoenlijk begeleid geweest, nooit gestimuleerd, heeft het altijd zo wel gehaald, tot hij een niveau bereikt waar hij eindelijk wel uit zijn schulp moest komen, en dan niet meer kon.
En hij is waarschijnlijk ook nog eens gepest geweest, waardoor hij weinig sociale vaardigheden heeft kunnen ontwikkelen.
Ik denk dat het vooral belangrijk is dat er aandacht wordt gegeven aan het (luxe?)probleem van hoogbegaafde kinderen -aan de kinderen zelf, that is. Of ze nu af en toe naar een kangoeroeklas gaan, of tijdens de gewone les wat extra stimuli aangereikt krijgen maakt volgens mij dan niet meer zoveel uit.
Als ik in dergelijke dingen zou geloven, zou ik geneigd zijn te zeggen “There but for the grace of God go I”.
’t Is waar, van die stimulatie en dat door de schooljaren zeilen. En dat pesten.
Alsof ik niet gepest ben geweest als ik aan de wiskundeleraar tot vervelens toe (van de klas, want ik wou het wel weten, alleen het ging er niet bij me zo snel in…) zat te vragen hoe het nu zat met de stelling van Euclides. En dt- fouten schrijf ik nu nog steeds. Ghoh, en de eerste keer op de les sexualiteit dat ik poneerde dat zoiets eigenlijk ook met mannetjes ging.. oh , passons…
Sex , met ks. Sorry.
Van sociale vaardigheden gesproken: door dat pesten heb ik wél een franke muil aan overgehouden. Wat is nu het beste denk ik dan ?
Ik heb aan dat pesten vooral vijftien jaar diepe miserie overgehouden. En ik zou liever hebben, als ik het enigszins kan vermijden, dat mijn kinderen niet hetzelfde overkomt.
Leg een kind van zeven jaar maar eens uit “jamaar binnen twintig jaar gaat g’er een franke muil aan overhouden” 🙂
Juist ja. Zou ik mijn klein gasten ook niet willen aandoen. Enfin, ik zat ondertussen maar te denken (kon ondertussen niet slapen, en ik moet gvd. om vier uur opstaan, maar dit terzijde…) Stel, dat ik een rabiate VB-er ben en mijn kleine heeft een iq van over weetikveel. Waar moet ik die dan naar toe sturen ? Zal nogal een beetje vuurwerk geven in de klas en op de speelplaats dacht ik zo. Of dacht je dat iedere pagadder met een wat hoger iq uit hetzelfde nest met ‘waarden en normen komt’ ? …. Moestje weten hoeveel ik niet moeten horen heb dat mijn vader maar een coiffeur was …
Ik heb mij laten vertellen dat ze mijn vader ooit eens op de een of andere bekakte receptie van zeer uit de hoogte vroegen “et vous monsieur, de qui déscendez-vous?”
Waarop Vuijlsteke père: “dans notre famille, madame, on ne descend pas. Nous ne faisons que monter”.
Huhu.
Maar voor de rest: ik vind inderdaad dat ze allemal een bepaalde basisset waarden en normen moeten volgen, ja. En onder een bepaald licht gezien, valt het gedachtengoed van het Vlaams Blok daarbuiten, jawel.
Pas op, onder datzelfde licht valt het gedachtengoed van Karol Wojtyla en dat van de gemiddelde moslim-extremist en dat van George W. Bush, alledrie om verschillende redenen overigens, er ook buiten. In mijn opinie toch.
Oeps, ik had jou latere post (over Steven, en concentratie) nog niet gelezen. Ik blif bijmijn gedacht erover. En dat is: het maakt niet uit waar je ze naar toe gaat sturen, als ze gaan gepest worden dan gaan ze het toch.
Yep, vandaar dat ik zei dat dat allemaal problemen zijn die los van mekaar staan 😀
Huh, het zal leuk worden. Tot hiertoe hadden we de vrijen en het ‘crapuulonderwijs’. En dan nog de Steinerscholenen, maar dat was voor de geitenwollensokkenlui. Wat zit er nog meer in de kast ? Scholen voor kinderen van homoseksuele ouders ? Tsjonge toch, kijk daar kan ik me zo dik over maken…
Iedere minderheid zijn eigen scholengemeenschap, met daarin nogeens een onderscheid tussen de ‘slimmen’ en de ‘dommen’ ? Give me a break!
Als ze Zelie willen pesten zullen ze wel een reden vinden, of ze nu in die Kangoeroeklas zit of niet. Ik denk niet dat je je daar zorgen over moet maken.
Ik denk wel dat je verkeerd bent als je denkt dat er ouders zijn die hun kind NIET naar die klas zouden sturen als het kind hoogbegaafd blijkt te zijn. Ik ken weinig ouders die daar “slim” genoeg voor zijn.
Inclusief onderwijs
Om eens een mogelijk politiek incorrect interpreteerbaar onderwerp aan te snijden, alsook in antologie met Michel’s kangoeroeklasjes: we zien in de school van onze kinderen het percentage allochtone kinderen ieder jaar stijgen. Niet spectaculair, en z…
[…] Om eens een mogelijk politiek incorrect interpreteerbaar onderwerp aan te snijden, alsook in antologie met Michel’s kangoeroeklasjes: we zien in de school van onze kinderen het percentage allochtone kinderen ieder jaar stijgen. Niet spectaculair, en zeker niet iets wat ik aan de hand van de inschrijvingslijsten zou willen checken, maar als ik op maandagmorgen onze kleuterdochter (3) bij haar klasgroepje achterlaat, merk ik dat er meer allochtone kinderen in de rij staan dan dat bij onze oudste (6,5 en 8) het geval was: ik schat een toename van 15 naar 35% over de voorbije 5 jaar. In het instapklasje is deze evolutie het duidelijkst: blijkbaar sturen allochtone ouders hun kinderen vroeg naar school, vanaf 2,5 jaar dus (net als wij gezien tweewerkers en zo). Inplanting van de school zal hier ook wel zijn belang hebben, alsook de heersende perceptie omtrent de onderwijskwaliteit wellicht. Er wordt, volgens onze kinderen, bijna altijd Nederlands gesproken op de speelplaats, ook tussen de allochtone kinderen onderling. Toch vermoed ik dat bij een aantal allochtone kinderen thuis géén Nederlands gesproken wordt, getuige hiervan het hokje dat zich sinds een poosje op de formulieren voor het inschrijven op een oudercontact staat, om aan te vinken indien men een tolk wenst. Ik heb een tweetal emoties rond deze evolutie. Allereerst is er het taalonderwijs: hoe dient men als school om te gaan met taal-gemengde klassen, ttz. een mix van kinderen die enerzijds thuis het Verkavelingsvlaams met de paplepel gevoerd krijgen, en anderzijds de kinderen die een taalswitch moeten maken tussen de huiselijke en de schoolse voertaal. Wij kunnen aan onze kinderen niet merken dat hun taalonderricht te lijden heeft onder dit toenemende spanningsveld, en dat zal wellicht ook aan de inspanningen van de juffen te danken zijn, maar toch vraag ik me af hoe lang dit zal kunnen blijven duren, en hoe en in hoeverre hier naar de toekomst toe rekening mee gehouden wordt in organisatie en bestaffing. Ik durf het verfoeilijke concept van concentratiescholen niet in de mond te nemen, want ik ben er heilig van overtuigd dat de school een afspiegeling moet zijn van de samenleving, en dat school-ghetto’s de struis alleen maar helpen om de kop nog dieper in het zand te steken. Aan de andere kant is taal hét kanaal waarlangs een aanzienlijk deel van de andere vereiste schoolse kennis naar het kind toe gecommuniceerd wordt, dus schoolgestuurde taalontwikkeling is van vitaal belang voor een integrerende aanpak van gemengde onderwijsgroepen. Ten tweede is er de culturele integratie. Hiermee bedoel ik niet dat de ene groep in de andere groep moet geabsorbeerd worden, maar dat er actief moet gewerkt worden interculturaliteit. Het is bijvoorbeeld onze oudste en één van zijn vriendjes alvast één keer overkomen dat een uitnodiging voor een verjaardagsfeestje op een njet ontvangen werd: allochtoon vriendje werd door zijn ouders niet verondersteld om op feestjes van autochtone vriendjes te komen. Geen njet omwille van te wild, of verkeerd vriendje, of bekend van stout gedrag, nee, gewoon njet gezien afkomst en culturele verankering. Ik vermoed dat zulks in beide richtingen gebeurt. Ook daaraan gerelateerd is de moeilijke omgang (heel specifiek voor het katholiek vrij onderwijs natuurlijk) met niet-christelijke feesten. Eind dit jaar was er het schitterende initiatief, van de kinderen zelf zelfs, om na Sinterklaas wat snoepgoed naar school mee te nemen voor de allochtone kindjes die de Sint niet te zien hadden gekregen: hartverwarmend. Helaas is het blijkbaar moeilijker om het Suikerfeest en het Offerfeest op een zinvolle manier in het schoolse gebeuren te integreren. Soms horen we er iets over van onze kinderen, andere jaren dan weer niet. En soms worden die feesten zelfs gerelateerd aan de (semiologisch schitterende) lokale term pluimsteken, ofte het door de ouders toegelaten spijbelen tijdens de lagere school. En in het eerste en zesde leerjaar is het natuurlijk helemaal huilen met de pet op rond interculturaliteit: dan zijn er de toestanden rond eerste communie en vormsel, en in een basisschool van katholieke signatuur zijn dan weinig alternatieven voor kinderen die daar niet aan meedoen. Een hele uitdaging, als je het mij vraagt. Enfin: ik hoor het graag, over die kangoeroeklasjes en zo. Ik merk ook dat ouders van hoogbegaafde kinderen meningen hebben, en soms zelfs de hoop/verwachting hebben dat de school of maatschappij hen hierin in één of andere mate tegemoet komt. Maar ik zou eigenlijk liever zien dat we eerst focussen op omvangrijker maatschappelijke fenomenen. Allez, da’s mijn gedacht dan toch. PS: Ik zou wel gek zijn om dit als een start van dialoog/debat/discussie tussen Michel en mezelve te beschouwen. We weten allebei dat ons geblog alleen maar een symptoom is van een lichte dwangneurose. Zoek dus géén controverse, lieve blogosfeer, ze is er niet. 😉 […]
[…] Kangoeroe — Michel Vuijlsteke's WeblogZe heeft haar test voor schoolrijpheid een tijdje geleden gedaan, en ze had daar zoiets als 75 op 80 voor. Het zou ongetwijfeld 80 op 80 kunnen geweest zijn … […]