Zegt Tanguy, naar aanleiding van een kerfuffle over portretrecht en dies meer op het blog dinner van gisteren in Gent:
’t Schijnt dat de aanleiding voor gans dat goedoe met die foto’s zou zijn dat ik eens in het verleden op een of andere activiteit met een fotograaf ben opgedoken en om die foto’s nadien te misbruiken.
Leuk verhaal, maar het slaat nergens op.
Van mijn doen en laten een “Urban Legend” maken, da’s toch van ’t goeie teveel…
Ik kan mij over de grond van de zaak niet uitspreken, want alle informatie die ik heb, heb ik ook maar van horen zeggen.
Dat gezegd zijnde: de ene zijn gebruik is natuurlijk wel de andere zijn misbruik.
Als ik op een foto zou staan van onze wijk-aperitief in ’t park, en dat die foto op de website van één van mijn buren zou staan, dan zou ik daar weinig bezwaar tegen hebben.
Maar als diezelfde foto zou geplaatst worden op een website van een politicus, van welke partij die ook zou zijn, dan kan ik me inbeelden dat minder mediagetrainde en kritisch denkende mensen dan u en ik meteen zouden denken, “Aha! Vuijlsteke bekent politieke kleur!”
Zelfs al is dat niet het geval, zelfs al zou daar geen gewag gemaakt worden van mijn al dan niet sympathisant zijn, dan nog kan ik me inbeelden dat ik er me ambetant zou over voelen.
En op die manier (al herhaal ik dat ik er het fijne niet van weet) kan ik me inbeelden dat als er een foto zou verschenen zijn in pakweg een foldertje of een website van het Vlaams Blok, met in de voorgrond bijvoorbeeld Tanguy en in de achtergrond een aantal andere mensen, dat die andere mensen zich misbruikt zouden kunnen voelen.
Hoe misbruikt precies hangt van veel factoren af, en niet in het minst van de omgeving waarin mensen moeten werken en leven. Als ik zou werken in een beestenveiling en ik zou mezelf terugvinden in een folder van Gaia met Michel Vandenbossche op de voorgrond en in het onderschrift of de begeleidende tekst “de talrijk opgekomen sympathisanten”, dan is dan potentieel zeer vervelend voor mij. Als ik daarentegen zou werken in pakweg een school of een stadsdienst, dan ligt het minder gevoelig en zou het sneller uitgelegd zijn.
Eum, of zo. Het is eigenlijk een beetje vroeg voor analogieën 🙂
En voor de rest ben ik van de overtuiging dat er een verschil is tussen beleefd van politiek gedacht verschillen en onnodig grof c.q. kinderachtig doen.
Het is niet omdat ik een principieële en viscerale afkeer zou hebben van een bepaalde partij en haar programma, en dat ik zou vinden dat die partij geen bestaansrecht heeft en dat iedereen die erop stemt hetzij achterlijk, hetzij gedesinformeerd, hetzij cynisch en op het criminele af met zijn eigen maatschappij aan het spelen is, dat ik daarom geen beleefd gesprek kan hebben met mandatarissen of sympathisanten van die partij.
Maar stel dat dan wel niet voor alsof ik een sympathisant ben, want dàn word ik kwaad 🙂
Full disclosure: Ik ken Tanguy al van toen wij op dezelfde school zitten, en ook van sporadisch tijdens onze studententijd cantussen te doen. We zijn geen vrienden, maar we zeggen malkander wel vriendelijk goeiendag als we elkaar zien.
Reacties
11 reacties op “Can’t we all just get along?”
Er is een verschil tussen de vrees voor misbruik, het misbruik zelf en het vermeend misbruik waarvan ik beschuldigd zou zijn.
Enkel de evt. vrees voor misbruik zou ik nog kunnen volgen, maar ook dit is uit de lucht gegrepen.
Mijn advies mocht erom gevraagd worden zou iets geweest zijn als: als je niet wilt dat Tanguy van u foto’s maakt, zeg dat dan tegen die mens zelf 🙂
De vrees voor misbruik is niet iets waarvan je kan zeggen dat die “uit de lucht gegrepen” zou zijn: als ik van iets bang ben, dan is dan mijn persoonlijke opinie. Jij kunt zeggen dat het niet nodig is, of dat het belachelijk is, of dat het ongegrond is, maar als ik ergens voor vrees, dan hoeft dat niet rationeel te zijn.
Het misbruik zelf, zoals ik zeg, daar kan ik me niet over uitspreken. Het zou me hoegenaamd niet verbazen als het er geweest was, het zou me niet noodzakelijk verbazen als het inderdaad een urban legend is, en wellicht ligt de waarheid ergens in het midden.
Als dergelijke afspraak de verontruste disgenoten behoedde voor een maagzweer wil ik gerust deze urban legend verder in leven houden…
Hoe? Is dat nu gebeurd of niet? En wat precies? Vertel op!
Urban Legend my friend
“Ik ken Tanguy al van toen wij op dezelfde school zitten, en ook van sporadisch tijdens onze studententijd cantussen te doen. We zijn geen vrienden, maar we zeggen malkander wel vriendelijk goeiendag als we elkaar zien.”
Ik heb al genoeg films gezien en boeken gelezen om te weten hoever dat gaat met iemand vriendelijk goeiendag te zeggen op de dag dat de botinnen door de straten weerklinken. Nee, liever niet.
En natuurlijk overdrijf ik wel als ik refereer naar de vooroorlog- en jaren. Ik denk ook aan mijn ex-collega die nu ‘sef’ geworden is en die de hele reutemeteut gewoon verziekt heeft door zijn ‘bazenorgasme’.
Want dat is wat die gasten willen: chefke spelen.
@ Huug: Ik moet jou nog betrappen op je eerste overdrijving…
Lees op http://moderneheiden.blogspot.com/
“Waarom ik wegbleef
Vorig jaar werd ik argeloos in de tuin van Tanguy gelokt. Elk jaar is er namelijk drink van het buurtcomité in zijn/mijn straat. Toen men op zoek was naar een nieuwe locatie, stelde Tanguy zijn tuin voor. Daar zag het zeer tolerante buurtcomité, dat heel heterogeen samengesteld is (CD&V, SP.a, VLD,…), geen graten in.
Echter: Tanguy haalde er de pers bij en kwam ietsje later in de krant met een artikel dat beschreef hoe begaan hij was met de straat. Als inleiding werd een typische VB anekdote opgedist en het leek alsof HIJ de uitvinder was van het buurtcomité. Op die manier maakte hij politiek misbruik van een actie die het buurtcomité jaarlijks zonder ook maar enige politieke bijbedoeling organiseerde.
Het spreekt vanzelf dat het buurtcomité daar niet mee kon lachen.
Zelf ben ik ook ‘once bitten, twice shy’ en blijf ik liever weg van gelegenheden waar Tanguy de show STEELT (letterlijk). Ik wil best nog tolerant zijn, maar die verdraagzaamheid houdt op vanaf het moment dat men die tolerantie verwart met naïviteit en denkt met mijn kloten te kunnen rammelen.
Moraal van het verhaal:
Als je tolerant bent, word je door mensen zoals TV genaaid waar je bij staat. Als je intolerant bent, word je daarop gepakt en wentelt TV zich in een slachtofferrol.
Misschien moeten we met TV gewoon de aanpak van de supernanny gebruiken: gewoon negeren.”
Oorspronkelijk bericht werd blijkbaar gewist, maar toch gered voor het nageslacht
http://www.tanguyveys.be/artikels/moderneheiden.jpg
Thuis is waar mijn laptop staat. [IMG ] En dan was er natuurlijk Tanguy Veys, provincieraadslid voor het Vlaams Belang, met een politieke weblog, maar wiens aanwezigheid door sommigen (reflectiehier) niet op prijs werd gesteld. Te oordelen aan zijn gezonde Vlaamse eetlust leed Tanguy toch blijkbaar niet aan de pest of lepra. Ach, ik had met even grote interesse naar een Blokwatcher willen luisteren. Primaire