Petrèttentrekken verboden

Kom het tegen. Maandag wordt er in Gent zo’n blog dinner-ding georganiseerd, en wie schetst mijn verbazing als ik dit lees op de invitatie-website:

Foto’s nemen van deelnemers kan alleen na uitdrukkelijke toestemming van de geportretteerde. Is het portretrecht niet van toepassing, dan geldt er nog steeds het verzet tegen het gebruik van hun afbeelding op grond van de bescherming van het privéleven of wanneer dat gebruik als een fout bestempeld kan worden en men daardoor schade kan lijden(artikel 10 van de wet betreffende het auteursrecht en de naburige rechten).

Volgens wat ik lees in de commentaren op Carblog zou dit er staan naar aanleiding van klachten van onder meer Bart Van H. op de vorige gelijkaardige occasie. En dat er deze keer een hele resem mensen al op voorhand zou geklaagd hebben.

Misschien zou het gemakkelijker zijn als iedereen bij het binnenkomen laat weten of ze al dan niet gefotografeerd willen worden? Misschien kan er iets geregeld worden met papieren zakken, of met klakken of zo, dat niet iedereen het aan iedereen moet vragen?

Voor de goede orde: ik wil bij deze graag officieel zeggen dat ik er die avond geen bezwaar tegen heb geportretteerd te worden, op voorwaarde dat het niet noodzakelijk naakt hoeft te gebeuren.

[NB: ik ga ervan uit dat iedereen weet dat ik daar maandag zal zijn met een fototoestel, en dat ik foto’s zal maken. Voor zover ik weet kan niemand me verbieden foto’s te nemen, maar kan men me alleen maar verbieden die foto’s gedurende maximaal twintig jaar niet te publiceren, en dan nog alleen maar als men het me expliciet komt zeggen. Houd het u voor gezegd. Al de mensen waarvan ik afloop niet expliciet weet dat zijn hun foto niet gepubliceerd willen zien, hebben potentieel prijs. Niet dat ik graag foto’s van mensen neem, laat staan dat ik dat goed doe, laat staan dat ik het zelfs graag doe, maar ‘t gaat om het principe ]

21 reacties op “Petrèttentrekken verboden”

  1. Nice one 🙂

    Ik herinner mij nog dat je eens een keer gezocht hebt naar de wetten omtrent het nemen van foto’s van mensen. Altijd fijn om de details te weten, je ziet, het komt van pas.

    En aangezien, neem ik aan, toch wel een aantal mensen die daar aanwezig zullen zijn dit postje zullen lezen, verplicht je degenen die hun foto niet gepubliceerd willen hebben om maandag tegen jou te zeggen: “Ha, dag Michel. Als je foto’s van mij neemt, niet publiceren aub.” Nooit fijn om jezelf zo te kakken te zetten, dus de kans zit erin dat de mensen die bezwaren hebben gewoon uit schaamte hun mond houden, en jij kan vrijelijk hun foto’s publiceren. Uit principe 🙂

    Hasta la victoria siempre!! 😀

    Nice one 🙂

  2. Toelichting bij mijn commentaar op CARblog: ik heb na de vorige geek meeting geen enkele klacht gekregen, de betrokkene had mij VOORAF de nodige toelichting verstrekt over zijn wensen in verband met het portretrecht. En op de aanwezigheidslijst die Cindy liet rondgaan, stond een afzonderlijke kolom ivm het portretrecht. Als ik het goed voorheb zal dat maandag opnieuw zo gebeuren.

  3. Je opmerking is natuurlijk volledig terecht in de zin dat niet het nemen van de foto’s, maar wel het publiceren ervan aan het portretrecht onderworpen is.

  4. Nu ik eraan denk, dat “onherkenbaar maken” hoeft natuurlijk niet noodzakelijk door pixellatie of door blurring te gebeuren, het kan ook door iemands gezicht zodanig te “vervormen” dat het onherkenbaar wordt. Dikke neuzen, uitpuilende ogen, enorme kinnen. Misschien zit hier wel een ideetje in voor een wedstrijd? 😉

  5. “En dat er deze keer een hele resem mensen al op voorhand zou geklaagd hebben.”

    De gemiddelde blogger is dan ook zo lelijk als de straat. Sterker nog, sommigen zijn waarschijnlijk beginnen bloggen omdat ze niet van ‘t straat geraken. 😉

  6. Ik eis een copyright op de vele toespraken, met aansluitende staande ovaties tot gevolg, die ik daar zal houden…

  7. ‘t Schijnt dat de aanleiding voor gans dat goedoe met die foto’s zou zijn dat ik eens in het verleden op een of andere activiteit met een fotograaf ben opgedoken en om die foto’s nadien te misbruiken.

    Leuk verhaal, maar het slaat nergens op.
    Van mijn doen en laten een “Urban Legend” maken, da’s toch van ‘t goeie teveel…

  8. Intussen heeft men het toch ongedurft om te publiceren welke Urban Legend ik op mijn naam mag schrijven.

    Na lezen daarvan en de commentaar daarop, blijf ik er bij: een echte Urban Legend…

  9. Pingback: volume12

Reacties zijn gesloten.