Het wordt dringend tijd een lararium op te richten, en die penates in de kasten wat eten toe te werpen.

Twee onmisbare hulpmiddelen teruggevonden vanmorgen!

• Een werkende broeksriem: ik heb er twee, een zwarte en een bruine, en ze hebben alltwee zo’n soort artificieel intelligent mechanisme dat “vanzelf” de riem vastgrijpt in een magische gesp (any sufficiently advanced technology is indistinguishable from magic, Clarke wist waar hij het over had). Helaas was ik de ene kwijt, en is de mana van de andere op, of is de daimon ter ziele, of wat dan ook, maar in ieder geval: het ding marcheert niet meer. Waardoor het nog zo ongeveer het nut heeft van een lange smalle lap leer met een stuk ijzer op het einde. Met een vijl en wat geduld kan ik er een self-flagellation device van maken misschien. Maar goed: mijn miserie is over, want ik heb zijn broer gevonden, en die doet het vooralsnog, eum, nog.
   
• Mijn GSM: ik verdenk er onze jongste van dat hij de GSM meegeschoeberd heeft. Jan pakt namelijk alles wat er van ver uitziet als een telefoon of een afstandsbediening of een boek. De twee eerste loopt hij mee rond (als er geen draad aan zit het hele huis door, anders tot zover de draad reikt), en brengt hij periodiek naar zijn oor en zegt hij adà! in. De boeken, daar loopt hij gewoon mee rond. En soms bladert hij erin. Meestal zeer voorzichtig zelfs.
  Schattig en zo, maar het gevolg is wel dat al onze afstandsbedieningen voortdurend verdwijnen, en regelmatig ook mijn GSM. Zo ook een paar dagen geleden, maar nu dus: terecht. Huzzah!
   

En daarnaast ook de oplader van mijn Sandra’s aldipod teruggevonden, en de oplaadkabel van mijn scheermathilde, en het oplaadkabelding van mijn GSM. Die lagen alledrie samen in de linkerwasbak in de badkamer, onder een stapel sondes en pijnstillers. Tsss.