De studenten bij ons zijn dus very bright people indeed, met zorg geselecteerd uit een hele stapel, ze hebben allemaal minstens één diploma recht of economie of iets dergelijks al op zak, ze spreken allemaal een hele resem talen, ze moeten hier serieus moeilijke studies volgen, enfin ‘t zijn geen apen.
Maar dat wil helaas niet noodzakelijk zeggen dat ze bijzonder computer savvy zijn.
Een typisch geval: een student komt zeggen dat er een probleem is met een webpagina. Dat zijn wachtwoord niet aanvaard wordt in een bepaalde applicatie—een form om keuzevakken te kiezen. En ‘t is dringend, want de deadline voor de keuze is binnen twintig minuten. Ik heb die applicatie niet gemaakt, en een snelle telefoon naar een collega later wordt duidelijk dat het een niet onbekend probleem is: in plaats van “domein\usernaam” heeft ze “domein/usernaam” ingegeven.
“Ah? zijn er twéé van die dingetjes? Da’s ‘t eerste dat ik daar van hoor!”
Ik stel de mens voor om alsnog eens te zien of het werkt vanop mijn laptop, wie weet is het toch nog iets anders, en gezien de krappe deadline… “Capital idea!”
En dan volg ik met stijgende verbazing de weg naar die applicatie:
- in de google toolbar intypen “google france”
- in het zoekformuliertje intype “www.coleurope.be” (da’s een “e” teveel, maar we hebben dat domein ook geregistreerd)
- het eerste resultaat aanklikken
- “college A-Z” aanklikken
- naar beneden scrollen naar “intranet”
- daar op de department-pagina klikken en op de “make your choice for seminars” link
Dus:
- het intranet is niet bekend (de url is nochtans wat je zou denken dat hij is)
- het is geheel niet duidelijk wat het verschil is tussen een zoekopdracht en een URL
En daar mag gerust aan toegevoegd worden
- studenten kunnen niet meer lezen tegenwoordig
…want onder de link “make your choice” stond in dikke vette blauwe letters:
!! username should start with “coleurop” !!
Geschreven al luisterend naar: Palast Orchester mit seinem Sänger Max Raabe – Palast Orchester / Die Hits de – Irgendwie, Irgendwo, Irgendwan
Reacties
8 reacties op “Een dosis realiteit”
Michiel Vuijlsteke had a post up yesterday abouthow a student he was helping browsed to the application form she needed to fill in on his universty’s intranet site: go to google, type in the name of the university, browse to the first result, go to the relevant department and then click on the link to
Dat van die “het is geheel niet duidelijk wat het verschil is tussen een zoekopdracht en een URL” is genoegzaam gekend.
Ik heb het hiernet nogmaals nagegaan in de statistieken van een aantal websites. De 1e term is telkens de naam van de firma, de 2e term is telkens de url naar de website.
Real life sucks 🙂
Steve J zei ooit: “Als je menen iets wil duidelijk maken, dan moet je het hen niet lezen, maar dan moet je het gewoon voordoen.”
Mijn ouders surfen allebei op die manier. Ze typen bijna nooit rechtstreeks een url in en hebben volgens mij geen enkele bookmark staan. Ze gebruiken Firefox (heb ik voor gezorgd) en om naar een site te surfen, typen ze gewoon de naam van de site of een paar trefwoorden in de adresbalk. Firefox zal dan automatisch een Google-zoekopdracht uitvoeren waarna ze dan (meestal) een van de eerste resultaten aanklikken. Naar al die cryptische dingen in de adresbalk kijken ze nooit en eigenlijk vind ik dat niet zo vreemd.
Mijn pa heeft ook een paar ‘mentale paden’ in z’n hoofd. Heb eens gezien hoe hij naar z’n favoriete site over oldtimers surft: die staat ergens gelinkt in een postje van een of ander forum op een andere site (die hij dan weer met Google weet terug te vinden). Hij weet bvb. dat de link vermeld staat in het 20ste postje en zoekt de site (met een ingewikkelde url) altijd op die manier terug.
@Roel: dat laatste durf ik ook nog al eens doen. Eigenlijk is het niet eens zo’n slechte manier van werken. Volgens mij is het gebruik van “mentale paden” juist een heel natuurlijke, instinctieve manier van werken. Je kan natuurlijk vragen stellen bij de efficientie van dergelijke strategieën, maar ik durf te wedden dat geleerde mensen daar ook wel al onderzoek naar zullen gevoerd hebben.
Los daarvan zou ik de meeste mensen uberhaupt geen computer toevertrouwen.
Roel:
da’s ook eigelijk een veel natuurlijkere manier van werken dan het onthouden van URLs, hetzij in het hoofd, hetzij in de browser. Google vindt het toch wel (als je tenminste weet hoe het ding heet waar je naar op zoek bent.)
En die mentale paden gebruik ik zelf ook, meestal om bv. sites thuis te vinden die ik op het werk ben tegengekomen…
Hmmm! Het verbaast me dat niemand nog “the obvious” heeft “gestate”. Wiens fout/schuld is het nou dat die arme student niet kon inloggen?
Ik kan de meeste dingen in mijn eigen auto ook niet repareren, maar ik kan er wel in rijden. Nog meer analogieen nodig? 🙂
In ieder geval is het gebruik van een \ voor een login op een domein absoluut belachelijk. Laat de gebruiker zelf bepalen wat haar login is, en laat de techniek doen waar het goed in is: technische dingen vertalen en de gebruiker faciliteren, ipv irriteren.
Sorry voor deze uitval, maar ik moest toch even de gebruikersvriendelijkheid voorop stellen, en niet de nerds die de gebruikers uitlachen 🙂
Niet mijn schuld! Niet mijn schuld!
🙂
Je zou effektief misschien alle “/” door “” kunnen vervangen, of eventueel er een “domein” vóór zetten als er geen staat.