Dedju toch. Wéér niet gelukt.

Gisteren was het ongeveer even laat als nu toen ik in slaap viel. Vanmorgen als een gebroken mens uit bed gestommeld, en ik had mezelf gezworen vandaag op tijd in bed te zitten. Ik ben ook niet meer van de jongste en ik kan mijn slaap ook wel ernstig gebruiken, weetuwel.

Maar nee: ik ben voor de tv in de zetel in slaap gevallen om halfnegen, en weer wakker geschoten om kwart na negen. En zo’n hazeslaapje is bij mij ruim voldoende om mijn batterijen weer gemakkelijk een uur of zes op te laden, zodat ik de eerstvolgende uren gewoon niet in slaap geraak.

Enfin, nu begint de slaap weer een beetje te komen, en denk ik dat ik maar naar mijn nest afdwaal. Maar!

Van pakweg twee uur tot pakweg halfvier of vier slapen zou geen probleem zijn. Tot een uur of negen ook niet. ‘t Is dat slapen tot halfzeven dat dodelijk is: ik denk dat ik dan net in één van die fases slaap zit waarvan het lastig is om zonder doodmoe te zijn wakker te worden.

In ieder geval zit ik na een uur of vier slaap meestal in het midden van enorm uitgebreide en gedetailleerde dromen, en heb ik naast geen moed ook meestal geen zin om op te staan, zo benieuwd ben ik naar de afoop van mijn droom.

Maar bon. Morgen redelijk belangrijke vergadering, dus ik denk dat ik maar afnok voor vandaag.