Eurosong! Preselecties! Wekelijkse afspraak met de onderbuik van de vlaamse showbizz! Iedereen doet vriendelijk en lief, maar geef ze scheermessen en er vallen doden.

Ik was er even niet helemaal bij bij het begin van het programma, maar het leek tme verdacht subdued. In alle geval: first up: de Torhoutse groovekunstenaar Brahim.

Die ondertussen duidelijk een spraakcoach gekregen heeft voor sinterklaas, denk ik.

Het liedje gaat over het zinloze gewild in de wereld. Of gewéld, enfin ik wil ervan af zijn. Het liedje heet Power en het gaat over respect, of wat haddu gedacht? Brahim doet het met een fransoos die al miljoenen plaatjes verkocht heeft in fransozenland.

Hola mannekes! Wat is me dat allemaal voor een soep! Voor het jonge volkje, me dunkt. “Everybody say power eat respect power,” meende ik te verstaan, maar goed.

Ze hebben de jury van de artiesten gescheiden door een waterpartij. Vanthilt vond het goed maar niet onmiddellijk meefluitbaar genoeg. Yasmine vond het goed en al. Johnny Logan vind dat er in het refrein nog wat meer uitgehaald moet worden en dat er meer power moet gezegd worden.

Jizm? Da’s toch wat een rare naam voor de volgende kandidaat. Een brave jongen die teruggekomen is van Spanje naar België omdat hij het echt wil maken. Jason? Of Jeasun? Geen idee. Eerste keer dat hij optreedt op de Vlaamse tv, maar hij heeft wel al muziek geschreven voor Will Tura.

Een combinatie van rumba en rock, weet Bart Peeters. Da me Amor. Mja. Mjaja.

Schuune jongen, weet Sandra in de zetel naast mij. Ik vind hem al meteen een eind minder sympathiek.

Alhoewel, nee: ik vind het eigenlijk zo al gene vetten. Typische TVE-namiddagkost, zou ik durven zeggen. Met alle respect en zo, want ik vermoed dat er naast die getypecastede song veel meer en beter in zit. Maar goed.

O kijk: daar komt zijn naam in beeld. Jeason, blijkt het te zijn.

“Olé,” zegt Bart. “Waarom een Spaans nummer sturen,” zegt Yasmine. “Overdadige productie,” zegt André. “Zeer goed,” zegt Johnny Logan.

Sonny O’Brien. Die een Ayvelghem een volledige kamer met lingerie gaat bouwen. En ze heeft nochtans een auto-ongeluk gehad, den duts. Bart heeft het gelijk wel voor haar, want ze mag al op voorhand wat zingen.

Geschreven door de songwriters van Laura Pausini. Jawel: dié Laura Pausini waar we zeer regelmatig nieuwe radiohits van horen. I’ll be there for you. Sonny O’Brien heeft een klók van een stem, dat heeft ze net voor ze aan dit onding begon nog eens mogen bewijzen van Bart Peeters.

En dan dit. Een typische, platte, zoutloze Eurosong-wannabe-ballad. Slècht. Plat ook in alle betekenissen van het woord vind ik: niet genoeg variatie erin, zwakke tekst, kabbelt maar voort. En alles. Haar introotje zonder muziek dat ze daarnet mocht zingen, was twintig kjeer beter dan dit. Eens zien hoe beleefd de jury blijft.

Marcel: “een typisch songsfestivalnummer”, maar hij vind het wel een goed refrein hebben. Johnny vind dat het liedje goed is, maar van het refrein had hij verwacht dat het zou ontploffen. Helaas nee dus. André hetzelfde: had verwacht dat ze haar stem zou gebruikt hebben. Yasmine zag ze al in Athene, weird.

Ella en Dorien van Radio Donna trouwens doen dat zeer goed in de intermezzi.

Kijk kijk, Fantoom. Hun allereerste optreden, zes man met onder meer drie broers. Allemaal gestudeerd en muziekconservatorium en zo, behalve één, die magazijnier is maar wel de beste muzikant. Sympathieke kerels, ze mogen van mij zó al winnen.

Ahum. Hier sta ik, en ongetwijfeld zeer zeer goed voor een allereerste optreden, maar toch wel zeer voorspelbaar. En zo. Niet slecht hoor, daar niet van. Haha! Een tempowissel! En nog eens stoppen en herstarten! Een gitaarsolo zowaar! En een slagwerksolo zoals ze allemaal hadden op het songfestival vorige keer, zo met water op de drumsen. Mja, ze zullen op chirofuiven en zo veel aanhang hebben denk ik. De jury?

Logan: “zeer veel energie, maar teveel ideeën die niet bij elkaar gesmeten zijn”. Vanthilt idemditto: “geen liedje”. Vermeulen: “Nederlands moet kunnen, maar dit drijft op de tekst en de betekenis van de tekst, Clouseau en Kreuners bij elkaar, dus geen export”. Yasmine: “zeer energiek, teveel ideeën, teveel stops, zeer goed voor jeugdhuizen”.

Ey, maar dat geeft niet, want het blijven ganz tolle Typen.

Vanessa Chinitor (ben ik de enige die bij haar naam altijd denkt aan die ranke visie van een schoon meisje toen ze zes jaar geleden Like the Wind zong, maar dan gehuld in een bustier van blauwgroen iridescerende chitine, een corset van blinkende latex, een lange rok met tientallen lagen zwarte kant en zwarte fluwelen naaldhakken?) doet het volgende nummer.

Oei! Ze heeft een schimmelinfectie op haar oog! Oeioei! Ze gaat iets doen moet een cocoon. Beyond You. Het begint alvast heel erg onvast.

En het wordt er niet beter op. No sir. Dit had beter geweest met een pompende discobeat eronder, en a thousand and one strings, wall of soungewijs. Niet met zo’n wishy-washy tsing boem tsing tsing tsing-drummachine en een anemische electrische viool.

Yasmine is altijd fan geweest van haar stemtimbre, en haar stem verdiende een beter lied. En dit was niet goed genoeg Engels vond ze. Logan vond ze goed uitzien en klinken, maar het liedje te oubollig. En het kwam te laat op gang. André: vrolijk, lief. Marcel: slecht.

Magnolia Pinto en Sammy Maria, die het duo Zenna vormen. Ze hebben een home studio en komen uit Sleidinge. Het kan al bijna niet meer stuk.

HOLA BEER! Gedaan met de sympathie: ze hebben hun toekomst uit een engelenkaart gehaald. Ik moet niet weten van zever van helderzienden en alles.

Het liedje gaat over overleden vaders. Hm.  Someone is calling. Niet slecht, al meteen vals beginnen zingen. Het is blikbaar begonnen als een dance-nummer, en dan hebben ze de beat ervan gehaald. Mja.

Ik dénk dat er iets aan de hand is met haar oormicrofoontje, want ik kan me geen andere reden inbeelden waarom ze anders constant vals zingt. Maar goed, dat verontschuldigt de rest van het liedje nog niet natuurlijk.

Johnny Logan: dat z’er uitziet als een zeer mooi meisje. Mooi liedje ook, mooie atmosfeer, maar hij had graag een orkestraal moment gehad ergens als de piano zijn ding deed. Vermeulen: de versieringen zijn OK, maar het liedje is niet goed. En het heeft geen einde. Vanthilt is een grote fan van magnolia’s, maar hij vind de bloemen nog boeiender dan het liedje. Yasmine vind het slecht gezongen en de productie te vlak.

Het meisje Katerine, dat één van die wedstrijden op de commerciële omroepen gewonnen heeft, is de afsluiter voor vanavond. Ze heeft alvast met veel voorsprong het schoonste kleedseken aan. ‘t Blijft een tuttebel natuurlijk, maar wel in schone verpakking.

Oeioeioeioei. Het blijft bijzonder weinig pijn doen aan de ogen, in die mate dat ik het bijna spijtig vind dat ze niet vaker het kikvorsperspectief hanteren, maar.

Haar stem is echt niet goed. Iel, slecht, en ze weet het. Onzeker. Nerveus. En ze kan ook niet bewegen. Watch me move, zegt ze, maar ze staat daar wat lam te stommelen, en te zingen met een frons alsof ze terminale constipatie heeft. Ze is bang van haar eigen schaduw.

Don’t take you eyes off me, zegt ze, en dat lukt me nog wel. Maar als het zou kunnen zou ik mijn oren er wel van af houden. Allez, negen kansen op tien wint ze het boeltje vanavond.

Marcel Vanthilt had meer sex en erotiek verwacht. Hij vond het wel zeer goed. Yasmine vond ze onzeker maar de song zeer goed. Vermeulen vindt dat de componisten zeer goed geluisterd hebben naar de vorige winnaard, maar wel saai. Logan vindt het de beste song van de avond, maar vindt dat ze minder moet zingen en meer voelen.

Ella en Maureen zijn mijn nieuwe idolen: die ene, zwaaiend met hand voor gezicht Vanessa Chinitor. Die andere: “hey, da’s wel die blinde nie hé!”

Ella en Maureen voor president!

De uitslag van de jury, al det die er niet zoveel toe met die zo zwaar doorwegende publieksjury:

1. Katerine
2. Brahim
3. Jeason
4. Sonny O’Brien
5. Vanessa Chinitor
6. Zenna
7. Fantoom

update: en jawel dus. Katerine gaat verder.