Vroeger—de dieren spraken toen nog, David Siegel had het poer uitgevonden, en het volstond om aan elke spacer gif een alt-attribuut mee te geven om zo’n logo te krijgen—deden we in de internetwereld allemaal een beetje lacherig over “de mannen van Blindsurfer”.
Overheidssites stonden er in hun openbare aanbestedingen op dat het blindsurferlogo moest gehaald worden, maar in de praktijk was het meestal zo dat sites on-line kwamen zonder logo, of met een vage belofte van “we zullen het dan wel eens halen”. Dan werd er voorlopig een “info blinden en slechtzienden”-knopje op gezet.
Uiteindelijk, met overal client-side scripting, bleek het echte blindsurferlabel plots veel te moeilijk te halen wegens té veeleisend. Dat er geen javascript mocht gebruikt worden en zo.
En toen kwam de bezieler van het ding schielijk te gaan, en terwijl langzaam maar zeker met DOM en CSS en semantische watnog de termen usability en accessibility uit het slop van saaiheid klommen, werd blindsurfer meer en meer irrelevant (behalve in naam, behalve bij overheden).
Maar! Niet langer! Het tij is gekeerd!
Kijkt kijkt, hoe ik dàt gemist heb.
Een hele week druk op het werk en druk ‘s avonds en dan nog druk me verwerken van foto’s op een trage computer en schrijven, en daar komt dàt er dus van: ik mis de helft van ‘t schoon weer op het internet.