Als je maar lang genoeg wacht, lossen veel dingen dingen zichzelf vanzelf op.
Ik had een SB-800 waarvan de batterijen op waren. Nieuwe in gestoken en op fotoreportage getrokken, maar wat bleek: niets deed dat ding nog!
Een namiddag lang vanalles geprobeerd: schudden, contactpunten afkuisen, andere nieuwe batterijen: niets. Niets niets niets.
Ik had al een tijdje geleden rondgevraagd wat ik ermee zou kunnen doen, en daar toen zelfs antwoord op gekregen, maar niets ondernomen. Dat ding heeft veel geld gekost, en ik zag het niet zitten om nog meer geld uit te geven aan reparatie: toen had ik er, nu niet meer.
Berusting dus: een kapotte flash, dan maar meer f/1.4 foto’s pakken.
Zaterdag zat ik op Comedy Zone en haalde ik mijn SB-800 voor de nostalgie eens boven, en voor de leute probeer ik hem nog eens aan te zetten—en wat bleek? Hij werkte gewoon weer zoals vroeger! Hoera!
Wel wat stom dat ik dat nu pas weet, daardoor heb ik betere foto’s van Prinses Mathilde en zo gemist.
Nu ja, ‘t zal dan goed zijn voor het internationaal congres van Chartered Accountants donderdag.
Reacties
5 reacties op “Opluchting”
Ja maar , wie weet was hij nog kapot toen je foto’s wou nemen van Ma-tilt. Die dingen hebben een eigen leven jong.
Zou je hem dan niet alsnog eens binnensteken voor nazicht? Misschien zit er ergens een slecht contact dat makkelijk (lees: goedkoop) vast te zetten is. Want wat ben je uiteindelijk met een onbetrouwbare flits? Zoals daar zijn bij de geboorte van nummer 4?
Ja, stel je voor zeg. Je komt piepen uit een zo’n lekkere warme, donkere, plaats en krijgt daar ineens zo’n onbarmhartige *flash* in je mik! Een mens zou voor minder blijven zitten, (of terugkruipen) ha!
maar meneer Huug!
De SB800 is dan ook niet zomaar een flits die onbarmhartig in uw oogjes *flasht*! Neeneen, daar zit een filter én een difuserkap op, en als papa het helemaal goed doet dan kantelt hij de flitskop 45 graden zodat hij indirect flitslicht en derhalve mooiere schaduwen krijgt.
en deze papa weet hoe het moet 🙂