Lieve vanavond aan de MSN: dat ze naar een kwis zou gaan met haar vent, maar dat de vent in kwestie ziek! was, en of ik zou kunnen depanneren.

Ik vind kwissen eigenlijk wel wijs—al heb ik het nog maar welgeteld twee keer gedaan—dus ik had niet veel overreding nodig. Afgesproken om 19u aan de Ottogracht (onze straat ligt open wegens verbouwing tot woonerf), en dan naar Gentbrugge getrokken.

‘t Begon al goed: een paar minuten na 19u30 toegekomen, wat volgens onze gegevens het uur was dat ze stipt zouden beginnen. Ik naar boven, en Lieve de auto gaan parkeren. Mijn enige aanknopingspunt: de helft van de naam van de ploeg—”de vrienden van, eum, iets”. Ik kende niemand anders, en Lieve kende ook alleen maar haar vriendin. Stress dus, nog vóór we goed en wel binnen waren. Gelukkig stond er nog een rijtje mensen aan te schuiven, en kwamen er nog mensen na ons toe (onder meer, ha!, de sympathiekste Schepen van Stedenbouw en Mobiliteit van Gent, Karin Temmerman). 

En eigenlijk: toen we al geïnstalleerd waren bij de ex-collega van Lieve, haar nieuwe collega en die haar man, besloten ze de start van de quiz nog een paar minuten uit te stellen om te wachten op ploegen die nog moesten toekomen.

‘t Was een typische quiz: vier rondes van telkens vijf series over verschillende thema’s met telkens vier vragen. Per ronde waren er telkens twintig punten te verdienen, en elke ploeg kon op één them (dus op vier vragen) een joker inzetten. Voor dat thema tellen de punten dan dubbel.

Tussen ronde één en ronde twee moest een sudoku opgelost worden voor vijf extra punten, tussen ronde twee en drie was er een reeks IQ-kwis-achtige vragen voor tien punten, en tussen drie en vier voor nog eens vijf punten een logigram.

Drieëntwintig ploegen.

Nog voor de eigenlijke vragen moest, voor in geval van ex æquo, geraden worden naar hoeveel werelwinkeliers aan opleidingen hadden meegedaan in 2005. Wij hadden eerst iets van “een duizendtal” gedacht, maar uiteindelijk toch maar 180 of zo opgeschreven. Het bleken er bijna 1900 te zijn: goed begonnen, met andere woorden.

Na de eerste ronde stonden we tot onze eigen verbazing ergens op een gedeelde derde plaats, op twee punten van de leider. De sudoku in de tussenronde hebben we op een seconde of twee vóór de tijdslimiet opgelost gekregen.

Na de tweede ronde waren we gezakt tot een gedeelde derde plaats met een ploeg of vijf, zes vóór ons en op vier punten van de leider. De ronde met de Iachtige vragen: we zochten het allemaal veel te ver. De vragen gingen van eenvoudig naar moeilijk, en de laatste zeven hadden we meteen juist, maar de eerste drie vonden we maar niet. ‘t Waren natuurlijk ook wel van die vragen die je ofwel meteen ziet, ofwel je dood op blijft zoeken. Dingen als: welke zegswijze wordt hier omschreven?

id est mij

ID = identiteit? Est. = established? Mij. = maatschappij?
“Dit is mij”? “Id”, gelijk in de psychanalyse? of is het een anagram van iets?

Nee dus: “id est” is latijn voor “het is”. En “id est” staat vóór “mij”. Dus: “het is latijn voor mij”. Gn. Gevonden hoor, maar eerst een eeuw zitten véél te ver zoeken.

Afijn. Na de derde ronde begonnen ze de punten af te roepen, en we stonden niet meer bij de eerste. Toch een beetje teleurgesteld, want door de band hadden we het niet zo slecht gedaan dachten we. Toen de punten echt wel belachelijk laag begonnen te worden (dat we bijna alles zouden moeten verkeerd gehad hebben), werd ons duidelijk dat ze ons vergeten waren. Dus werd het alsnog nog spannend voor de laatste ronde.

Het logigram tussen ronde drie en vier was er één waarbij we tien minuten hadden om een man of 22 in een bus gerangschikt te krijgen. Met tips als “Kris zit achter Leen” en “Maria zit aan het venster op dezelfde rij als Willem” en “Wannes en Luc zitten aan het gangpad in de linkse rij met één zetel tussen hen”. Met wat logisch denken en goed teamwerk zijn wij er als één van de enige ploegen in geslaagd om binnen de tijdslimiet alles juist te plaatsen. En toen besloot de organisatie nog eens twee minuten bij te geven. En toen nóg eens twee minuten. Bah, zwak.

De vierde ronde ging ook wel redelijk goed, en bij de puntentelling werd het spannend toen ze zeiden dat ze de schriftingsvraag nodig hadden voor de winnaar.

Enfin ja: de winnaar was dus, jawel, de vrienden van de jury. Heh.

Een fijne avond, en elk van de vijf man van de ploeg is naar huis gegaan met 10 euri aan waardebon voor de wereldwinkel.

Alleen spijtig dat we hebben moeten winnen met de schiftingsvraag. Want er zat eigenlijk zoveel meer in. Ik was er bijvoorbeeld van overtuigd dat de versie van The Letter die ze in de muziekronde speelden die van op The Shadows, vol. 3 was, maar nee, ‘t waren The Boxtops.

Enfin ja, toch maar gewonnen. Ha!