‘t Moet echt wel lukken: drie dagen op rij pech met de trein.

Maandag: overslapen. De trein van 7u22 gemist.

Dinsdag: de trein van 7u22 gehaald, maar die heeft tussen Gent-Dampoort en Gent-Sint-Pieters een goed half uur stil gestaan wegens, eum, we weten het eigenlijk niet. Een geluk bij een ongeluk: op het perron een fijne ex-collega tegengekomen die net getrouwd was, dus de tijd ging nog redelijk snel voorbij.

Vandaag: de trein van 7u22 gehaald, goed voorbij Sint-Pieters en Aalter geraakt, en met het perron van Brugge in zicht stopte de trein. Dat gebeurt wel meer, ik vermoed om op het laatste moment een andere trein te laten voorkruipen, maar deze keer duurde het wel minutenlang.

En toen kwam de conducteurster voorbij, apologetically smiling en aan iedereen vragend of we soms niet aan de noodrem getrokken hadden. Wat niemand blijkbaar had gedaan. Bref, we hebben daar een dik half uur gestaan. Iets met de remcentrale, hoorde ik een jonge snaak murmelen die er ingenieurachtig uitzag en blijkbaar met de plannen van de trein van het station gedetacheerd was.

Nog een geluk dat ik Lost op de computer staan had: span-nend!

Geschreven al luisterend naar: Jimi Hendrix – The Ultimate Experience – Star Spangled Banner (live)