Onder mensen die zich bezig houden met interaction design, is het één van de Heilige Gralen om ooit eens Photoshop te mogen herdoen.

Photoshop wordt door vele miljoenen mensen gebruikt, én het is een uitstekend programma, én het is quasi-organisch gegroeid, én het bevat honderden functies, én, én, én…

Goal-based design! Haal boven uw beste personæ! Buzzwords!

Ik heb niet de pretentie om eraan te beginnen (al zou ik graag, uiteraard), maar ik dacht bij wijze van test op een compleet niet-representatief persoon (mezelf) eens te kijken welke menu-opties ik in ‘t echt gebruik. Uiteraard: menu’s, naast iconen en shortcuts en toolbars en scripting en combinaties van die zaken, zijn maar één van de manieren waarop men met (een deel van) de functionaliteit van Photoshop kan interageren.

Maar alla. In het rood wat ik nooit gebruik, in het groen wat ik vaak gebruik, in het roze wat ik heel erg soms wel eens gebruik, in het zwart al de rest. Alleen de eerste drie menu’s, maar het patroon wordt redelijk snel duidelijk. Te beginnen met het File-menu.

• New: ik doe altijd ctrl-N
• Open: altijd ctrl-O
• Browse: dit doet normaal gezien Bridge open, maar ik heb dat meer open staan dan Photoshop zelf, ‘t is dus meestal de omgekeerde beweging, van Bridge naar Photoshop
• Open as…: dit wordt gebruikt om bestanden pakweg zonder extensie open te doen expliciet als bestanden van een bepaald type — echt power user stuff dus, en ik heb het praktisch nog nooit in ‘t echt gebruikt
• Open recent: mja. soms eens. misschien één keer per week.
• Edit in ImageReady: aargh! hatelijk! wég! Sinds er in CS2 een animation-palet bijgekomen is, heb ik nooit nog een reden om naar ImageReady te gaan.
• Close: altijd ctrl-W of ctrl-F4
• Close All: och, misschien één keer per week of zo. als ik heel erg veel dingen open staan heb.
• Close and Go To Bridge: euh. Ctrl-W, alt-tab?
• Save: ctrl-S, altijd
• Save As…: wel, euh, eigenlijk… ik doe altijd alt-F, A (damn you oude CS toen het alt-F, V was!), maar het is wel een functie die ik vaak gebruik en waar ik niet de shift-ctrl-S-shortcut voor doe.
• Save a Version: ik gebruik VersionCue niet.
• Save for web: ik doe altijd ctrl-alt-shift-S.
• Revert: sinds er multi-level undo in Photoshop zit, en sinds er lagen zijn, gebruik ik dat niet meer. Da’s dus al zo’n jaar of tien denk ik. 🙂
• Place…: gebruik ik nooit. Wel in InDesign en Illustrator, niet in Photoshop.
• Import: hieronder zit de optie om dingen in te scannen. Als ik scan, dan doe ik alt-F, M, pijltje naar boven (om de laatste optie in het import-uitklapmenu te kiezen, da’s waar mijn scanner staat).
• Export: denk niet dat ik dat ooit al gebruikt heb.
• Automate > Batch: heel erg soms eens, een keer om de twee of drie weken misschien. Maar tegenwoordig doe ik dat meestal vanuit Bridge, als ik het al doe met Photoshop. Image conversion and resizeing gebeurt tegenwoordig in Directory Opus als het niet nauw steekt. Of in ACR, of manueel als het wél nauw steekt.
• Verder onder Automate: PDF Presentation… (nog nooit gebruikt), Create Droplet… (nah, doe ik niet aan mee), Conditional Mode Change… (nog nooit nodig gehad), Contact Sheet II… (niet mijn ding), Crop and Straighten Photos (geeft me niet genoeg controle, ik gebruik ACR of ik doe het manueel), Fit Image… (doe ik manueel, of met Tools > Photoshop > Image Processor in Bridge), Picture Package… (nog nooit gebruikt), Web Photo Gallery… (eerste prijs nutteloze functie), Photomerge… (ik gebruik bijvoorbeeld PTGui voor panorama’s), Plug-in on new layer… (huh? zelfs geen idee wat dit doet), Merge to HDR… (des duivels! :))
• Scripts: niet mijn ding
• File Info…: ik doe shift-ctrl-alt-I, maar meestal doe ik mijn metadata-editeren in Bridge
• Page Setup…: ik print echt niet zo vaak uit Photoshop, eigenlijk
• Print with Preview: …en dus doe ik ook geen print previews
• Print…: …maar àls ik al print, dan doe ik gewoon ctrl-P zoals in andere applicaties
• Print One Copy: huh? een aparte menu-optie om één exemplaar te printen?
• Print Online: nog nooit gebruikt
• Jump to: alt-tab, iemand?
• Quit: ik doe altijd alt-F4

‘t Zou wat overkill zijn om het Edit-menu helemaal af te gaan er is niet één functie die ik via het menu gebruik, op héél erg soms eens Edit > Preferences na. En Edit > Stroke (alt-E, S), dat ik regelmatig wel eens gebruik.  Al de rest gaat via shortcuts (ctrl-C, ctrl-V, ctrl-T, etc.).

Onder het Image-menu staan er wél een hoop zaken die ik vaak gebruik:

• Mode > …: dagelijkse kost. Niet met de muis, welteverstaan: alt-I, M, I om indexed colours te doen, alt-I, M, R voor RGB, alt-I, M, G voor grayscale…
• Onder Adjustments > gebruik ik voortdurend Levels (ctrl-L), Curves (ctrl-M) en Hue/Saturation (ctrl-U). Auto Levels (ctrl-shift-L) doe ik ook wel regelmatig, als laatste in of als onderdeel van een correctie. Per occasie gebruik ik eens Invert (ctrl-I) en Desaturate (ctrl-shift-U).  Het enige waar ik de muis voor gebruik, is heel erg soms, als een stap in een thumbnail, eens Shadow/Highlight. Voor de rest: Auto Contrast en Auto Color gebruik ik niet. Match Color, Replace Color en Selective Color ook niet. Channel mixer doe ik met een adjustment layer. Gradient map, da’s echt iets dat maar één keer op een jaar nuttig kan zijn. Photo filter en Exposure: daar gebruik ik ACR voor, ik werk niet met jpegs. 🙂
  Equalize, Threshold en Posterize: tja, ik weet ze zitten en ik zou ze kunnen gebruiken als ik ze ooit in ‘t echt zou nodig hebben. Variations: voor kleine kinderen. 🙂
• Duplicate: alt-I, D
• Apply Image doe ik met layers. Geen idee waarom ik dit ooit zou gebruiken.
• Calculations: ah, waar is de tijd? Vroeger, toen er nog geen layers waren en geen multiple undo, was dit zo ongeveer de powerste van alle power features. CHOPS baby! CHOPS! 
  Helaas, nu niet echt meer nodig. 🙂
• Image size: alt-I, I
• Canvas size: alt-I, S. Dagelijkse kost, maar ik zou dringend eens moeten ctrl-alt-I en ctrl-alt-C moeten leren, want ik vergis me soms nóg tussen de Canvas en Image.
• Pixel Aspect Ratio: ik doe geen exotische videobeeldbewerking of zo. Niet nodig dus.
• Rotate canvas: soms eens, soms eens. Met alt-I, E, en dan met de pijltjes 90° links of rechts, 180°. Horizontaal en vertikaal flippen doe ik wel met de muis, vreemd genoeg.
• Crop: altijd alt-I, P.
• Reveal all: gebruik ik niet.
• Variables en Apply Data Set: vooral nuttig voor macro’s en dingen. Gebruik ik niet echt, dus…
• Trap: héél erg soms, als ik een bestand in quadri naar een drukker of zo moet sturen, en er overdruk moet toegevoegd worden. Maar dat gebeurt met haast nooit.

Ik denk dat ik maar eens de menu’s ga uitmesten met de menu-editor.

De oogst: 38 menu-opties onder het file-menu, waarvan ik er maar twee gebruik—Save As en Import > Scanner—maar zelfs die enkel via het keyboard (respectievelijk alt-f, a en alt-f, m, pijltje naar boven). En dan nog een optie of drie die ik zeer zeer zelden gebruik. Niet zo goed, me dunkt.

Praktisch niets onder Edit, en onder Image dan wel weer een heleboel, maar in submenu’s.

…en de oplossing?

Ik vrees: helemaal opnieuw beginnen. Wie alles wil zijn voor iedereen eindigt met niets te zijn voor niemand.

En ‘t ziet ernaar uit dat ze bij Adobe precies dat aan het doen zijn: features wegsnijden en in aparte programma’s onderbrengen. In een vorig leven hadden ze wellicht geprobeerd om alles dat Lightroom doet, in Photoshop te steken.

En op die manier verzandt een uitstekend programma in aankoekingen. Want ik heb het niet eens gehad over de manier waarop schijnbaar gelijkaardige dingen op vier verschillende plaatsen verspreid kunnen staan. Of over hoe echt gelijke dingen óók op drie of vier plaatsen terug te vinden kunnen zijn. Of over hoe de terminologie compleet onduidelijk is. Of over hoe de helft van het schoon weer verborgen zit tot je het per toeval ontdekt (of je de hele handleiding van begin tot einde gelezen hebt). Of over de interface zelf, hoe die gewoon grafisch en technisch slecht gemaakt is.

Of, op een totaal ander niveau, over hoe al dit gecompliceerd wordt door de convergentie (of net niet) tussen Photoshop, InDesign en Illustrator—om van Adobe Camera Raw en Bridge nog te zwijgen. En om ImageReady zelfs niet aan te raken.

Of… enfin, te veel om op te noemen.

Werk, werk, werk aan de winkel.

Pas op, niet voor mij hoor: ik kan ermee leven. 😀