Tweede dag van rustigeraan doen ’s avonds. Even in de rapte over en weer gegaan vanavond naar een meneer met een politieke website die ik wat ga helpen, en dab in de zetel gezegen en niets meer gedaan. Niets.

En nóg ben ik moe. ’t Is niet serieus. Straks zit ik erdoor! Straks ben ik oververmoeid!

Nee: naar bed, denk ik zo. En morgen weer op, en dan morgen nog werken, en vroeg naar huis, en dan weekend in bed doorbrengen. Zonder kinderen. Allemaal kinderen caseren bij allemaal familie, en heel het weekend alleen met ons getweeën.

Dat is, even nadenken, al zeven jaar geleden.