Leesvoer

Bij de fijnste mails op het werk, zijn die van de receptie.

Zoals vanmorgen om 8u40:

Hello, twee pakjes voor jou in de receptie. Grtjs, N en C

Resultaat:

Te lezen

Of beter: het onderste zat in één pakje, en de twee daarboven zaten in het tweede pakje. Dat helemaal bovenaan ben ik nu aan bezig.

En dat ik geen klachten meer hoor!

13 reacties op “Leesvoer”

  1. OK: ik heb net dezelfde houelledinges liggen van de dag dat hij uitkwam. Nog niet aan begonnen. Benieuwd naar SFoer en Hamilton: zit SFoer al geruime tijd te bekijken wegens de cover, en Hamilton errm omdat ik denk dat ik ergens in mijn onderbewustzijn heb opgevangen dat het goed is. Van Marai heb ik nog nog
    niets gelezen, en als ik de buzz mag geloven is dat een waar gat in mijn leescultuur.

    Laat ons weten hoe het ermee zit…

  2. Goede smaak. Vooral het boek van Jonathan Foer is een goed geschreven boek. Houellebecq heb ik nog niet gelezen, maar het ligt tussen de stapel ‘te lezen’. Ik moet eens stoppen met boeken te kopen en lezen wat ik nog te lezen heb. Echter moeilijk om te weerstaan aan het kopen van een boek : het kopen van een boek op zich vind ik al een gelukzalige ervaring op zich.

  3. Michel,
    Ik ben erg benieuwd wat je er van zal vinden.
    Ik weet niet wat je graag leest, behalve dan dat ik je eerder ergens op je blog een reeks boeken heb weten afkraken, die ik wel zeer goed vond.
    Over dat boek van Foer is er een kleine polemiek ontstaan (los van het feit dat het nogal afgebroken is door recensenten). Zijn vrouw is Nicole Krauss, de auteur The History of Love (ook aanrader), en beide boeken lijken nogal op elkaar qua sfeer en setting. Zij ontkennen dat ze samenwerkten, maar dat wordt niet geloofd.

    Ik heb me na mijn post over boeken nog de bedenking gemaakt dat jij wellicht Everything is illuminated beter zal kunnen smaken dan Extremely loud & incredibly close. En dat zegt ze nu, zul je denken. Ik heb het allemaal liggen in tengels en wil het best eens binnensteken.

    k e

  4. Houellebecq = Hufter volledig akkoord met Rikea en eindelijk, eindelijk het gevoel dat ik niet alleen sta in deze. Ik dacht al dat er iets aan mij schorde maar ben nu dus gerustgesteld. Ik begrijp al die heisa om Houellebeck niet, zelden iets zo saais gelezen en ik heb nochtans echt héél erg mijn best gedaan.

  5. Niet moeilijk te lezen, ook niet in het engels, iedere mavo-er kan dit engels lezen. het boek is erg ont-
    roerend en grappig. Denk aan het feit, dat hij, Oskar Schell, op belletjes drukt waar mensen wonen
    met de naam Black.
    Wat ik wel een beetje moeilijk vond, was, wie
    schreef aan wie en wat zijn opa en oma precies hebben meegemaakt in Dresden.
    Oskars conversaties met zijn moeder en andere mensen ( Black) zijn heel grappig, maar wel
    ontroerend.

Reacties zijn gesloten.