Bespaar u rode kaken

Ik was vroeger altijd beschaamd om mee te zingen met liedjes. Een incident met Raffaella Cara, u wil het niet weten—het volstaat te zeggen dat ik op geen wijze ter wereld in 1976 had kunnen weten dat ze zong Se lui ti porta su un letto vuoto / Il vuoto daglielo indietro a lui / Fagli vedere che non e’ un gioco / Fagli capire quello che vuoi, en dat het refrein niet te maken had met de hoofdstad van Macedonië maar wel met een hart dat op barsten staat.

Retrospectief schaam ik me nog altijd voor het uit luide borst meezingen.

Maar! Tegenwoordig is dat allemaal verleden tijd! Intervis, the internets, tinternet, teh intarweb to the rescue!

Vroeger, toen ik nog helemaal van dataverzameling was in plaats van zoals nu structurering van data, typte ik wel eens uit liefhebberij heelder lyrics van platen over. Eerst op de mechanische  typmachine van mijn vader (een Adler die zwart en rood kon!), en dan op de IBM Selectric (zo één met een bol en Courier New die ook italiek kon doen en die ook kon uitwissen) die mijn vader van de universiteit in bruikleen had om thuis aan zijn doctoraat te werken. En later in de computer. Koptelefoon op, luisteren, proberen horen wat de mensen zeggen, en dan opschrijven.

Niet meer nodig. Zo ongeveer alle teksten van alle liedjes ter wereld staan wel ergens ingetypt. En dat bespaart u menige rode kaak.

Probeer deze maar eens mee te zingen bijvoorbeeld:

[audio:http://www.vuijlsteke.be/michel/dreamers.mp3]

Dankuwel weptweepuntnulencyclopediagalacticacoöperatiefbewustzijn!

Our little army boy is coming home from B.F.P.O.
I’ve a bunch of purple flowers to decorate a mammy’s hero.
Mourning in the aerodrome, the weather warmer, he is colder.
Four men in uniform to carry home my little soldier.

“What could he do? Should have been a rock star.” But he didn’t have the money for a guitar.
“What could he do? Should have been a politician.” But he never had a proper education.
“What could he do? Should have been a father.” But he never even made it to his twenties.
What a waste—army dreamers. Ooh, what a waste of Army dreamers.

Tears o’er a tin box. Oh, Jesus Christ, he wasn’t to know,
Like a chicken with a fox, he couldn’t win the war with ego.
Give the kid the pick of pips, and give him all your stripes and ribbons.
Now he’s sitting in his hole, he might as well have buttons and bows.

Akkoord, er is nog wel werk aan de winkel voor die rooie kaken—uitleggen waarom ik om halfacht ‘s avonds op mijn bureau luidkeels Kate Bush aan het meezingen ben bijvoorbeeld—maar toch. Maar toch.

(ondertussen is het trouwens the dreaming dat aan het spelen is: “Bang! goes another kanga on the bonnet of the van. See the light ram through the gaps in the land. Many an Aborigine’s mistaken for a tree ’til you near him on the motorway and the tree begin to breathe.” – wahey!)

Geschreven al luisterend naar: Kate Bush – The Whole Story – The Dreaming