Het bloed vanonder de nagels

Eén van de grote gemakken van zo’n weblog is dat men dingen in draft kan laten staan. Dan zijn ze een half jaar of meer geleden geschreven, en blijven ze rustig staan, tot ik het zie zitten om ze, in tempore non suspecto, alsnog te publiceren. Of niet. Of op een ander weblog, ergens anoniem ver weg.

Maar soms helpt het wel eens om zijn hart te luchten. So without any further adieu: here’s one I prepared earlier, folks.

Ik loop lastig als ik ergens het fijne niet van weet. Ik kan moeilijk omgaan met mensen die doen alsof ze alles van vanalles weten, terwijl dat helemaal niet het geval is. Als ik iets niet weet, dan heb ik er (tegenwoordig, ik geef grif toe dat het wel eens anders geweest is) niet het minste probleem mee om dat ook toe te geven. Durven toegeven dat men iets niet weet, dat is voor mij een teken van sterkte en niet van zwakte.

En zelfs toen ik dat nog niet durfde, dan was ik wel zo slim (euh, dénk ik toch), dat ik geen stommiteiten vertelde waar ik op kon gepakt worden. Bleef ik op de vlakte.

Ik heb dan ook onlangs mijn ergste nachtmerrie van vergadering meegemaakt: iemand die blijkbaar al maanden en maanden aan een stuk een stapel sympathieke mensen voor de gek aan het houden was. Niet-technici onder de duim hield met technobabble. Klinkklare, patente nonsens verkocht.

In de zin van “ik heb, met bijzonder veel inspanning en enkel en alleen uit de goedheid van mijn veel te goede hart, dit hier speciaal voor jullie ontwikkeld”. Terwijl dat eigenlijk moest zijn: “ik heb in de snelte een gratis beschikbaar freeware-iets (slecht) geïmplementeerd en ik ga er veel te veel geld voor vragen”.

Of ook nog “tja, dit zou ik eventueel wel kunnen >zucht< nóg eens converteren, maar dat gaat echt wel nóg eens een hele hoop moeite zijn, beseffen jullei wel dat het hier om twee gigabyte aan gegevens gaat?”. Terwijl dat eigenlijk moest zijn: “ik zal dan even een search en replace op dat ene veld in de pakweg vijfhonderd records laten lopen”.

Of ook wel “ik heb X gedaan, jàren geleden al”. Terwijl dat eigenlijk moest zijn “ik heb niets te maken gehad met X”.

Of ook wel “Y is niet kunnen gebeuren omdat Z nee heeft geantwoord op onze vraag”. Terwijl dat eigenlijk moest zijn “Y is niet gebeurd omdat ik constitutioneel blijkbaar niet in staat ben toe te geven dat ik me vergist heb”.

En tot in het stomste detail gewoon echt nakijkbare zever verkopen: glashard volhouden dat archive.org bijvoorbeeld niet bestaat. Of tegen de maker (ontwerp, concept, programmatie) van een welbepaalde site glashard volhouden dat iemand anders hem gemaakt heeft.

Koppel dat alles aan luid bulderend iedereen proberen overstemmen, geen ons kritiek verdragen, voortdurend met zijn telefoon (nee, sorry, smartphone) zitten bellen tijdens de vergadering, enfin, ik heb het bijzonder bijzonder moeilijk gehad.

Ik denk niet dat dit voor herhaling vatbaar is.

Thank you. That is all. We now return you to our regular programming.