Haha! We zitten hier dus in een oude meisjesschool, en ‘t is hier eigenlijk wel wijs: daarnet zo ongeveer het hele huis proberen verkennen. Proberen, zeg wel, want gids-van-dienst Bart is er in geslaagd om een hele trapzaal te verliezen.

As things stood, zijn we er toch in geslaagd om ontelbare slaapzalen te zien, en zalen, en een industriële keuken, en een refter in de kelder met een volledig ontstemde vleugelpiano, en de zolder met enorme waterreservoirs en de klokken en het uurwerk van de voorgevel.

En dan gaan we nu—joy!—naar Young Frankenstein kijken. Met een glas bier en een zak chips en de laptop op de schoot. Bliss.