Gisteren zijn we met een delegatie van het werk naar de K VIV-lezing geweest in Antweren. In oktober hadden ze Dries-van-Drupal al, en bij deze: Stevenn-van-Outerthought!
Ik dacht dat het de bedoeling was dat we anderhalf uur zouden krijgen, maar het bleken er achteraf twee en een half geworden te zijn. Het ging over open source en Daisy en over het bedrijfsleven, en het voelde, ondanks het hoge podium en de grote zaal, toch wat aan als een cafégesprek. Met een projector en een presentatie, weliswaar.
Het ging over mensen en over kennis, en over relaties en ervaringen en dergelijke. En ook wel specifiek over ervaring en lessen geleerd. En dat technologie in dergelijke zaken vooral een enabler is.
Ik denk dat ik niet bijzonder heel veel gehoord heb dat ik nog niet wist, maar ‘t was de moeite waard, al was het maar om het eens in ‘t echt te zien. Wat mij trouwens écht zou ineresseren, is de hele filosofische onderbouw uitgespit krijgen: waarom welke feature wel of niet geïmplementeerd geraakt. Of ook: ter plaatse gaan kijken als een vlieg op de muur, en het informele documenteren.
Euh.
Ik zit teveel met mijn hoofd in patronen, never mind, never mind.
Reacties
5 reacties op “Van Steventje Noelsken”
Mooi geformuleerd.
Heu, wel… dat mag dan misschien het grote verschil (of de ultieme denial) zijn. Dat het allemaal maar gewoon gebeurt. Dat het zeer des mensens is allemaal. En dat we daarom net eigenlijk absoluut niet mediageniek bezig zijn.
Moesten we tijd (kunnen? willen? durven?) steken in het expliciteren van waarnaar je nog op zoek bent, we zouden niet staan waar we nu staan. En zelfs dat is meer een vaststelling dan een keuze, of het gevolg van een beslissing, of een strategie. Het gebeurt. Dag aan dag. Piepkleine beslissingen, soms wat geluk, soms wat ongeluk. We kunnen alleen maar achterom kijken en ons al die kleine dingen herinneren, en hopelijk daaruit leren hoe we de volgende hindernis het vlotst kunnen nemen.
Ik vermoed dat pakweg een Willem Vermandere dat ook zou denken als hij voor een onbewerkt stuk marmer staat.
West-Vlamingen. 😉
Neem een concrete beslissing of feature X dan wel feature Y aangepakt wordt, en hoe die feature aangepakt zal worden.
Ik kan me niet inbeelden dat als achteraf gevraagd zou worden naar de reden van de beslissing, dat het antwoord bij jullie in de overgrote meerderheid van de gevallen zal zijn “euh, we hebben gegokt”. Of “ja, euh, we weten het eigenlijk niet waarom we X genomen hebben in de plaats van Y”.
En zelfs als dat de antwoorden zijn, dan nóg zijn daar patronen achter te ontdekken.
Ik weet dat dat niet iets is dat noodzakelijk altijd geëxpliciteerd moet worden, en zeker in een klein bedrijf is dat waarschijnlijk (zeker) zelfs contraproductief, maar dat dat wil niet zeggen dat ik heb niet interessant zou vinden om ze te proberen ontwaren, die patronen.
Willem Vermandere? Pas op, of ik kom met mijn eeuwige trauma van het verschil tussen de vakman en de kunstenaar-tussen-aanhalingstekens aan!
oei, wat klinkt het plots moeilijker dan het is 🙂
Het is met keuzes maken alleen niet zo dat je ook kiest welke keuzes zich aan jouw opdringen 🙂
Ik wordt vast zeer Calvin en Hobbes in mijn uitleg, maar als we met ons karreke van de berg aan het rollen zijn dan kiezen we best wel bewust op welke punt of we links of rechts nemen, maar dat je daardoor alle keuzes aan de ene kant nooit meer gaat zien, en anderzijds geconfronteerd wordt met een aantal nieuwe keuzes die zich nu aandienen dat is op het moment van de keuze niet altijd tenvolle in overweging te nemen denk ik…
Eneuh, de berg weer oprollen (de tijd terugdraaien dus) lukt al helemaal niet.
Nee, niet alles, is patroon, er is best wel wat go with the flow, en verder harsens bezigen, hard werken en gewoon je best doen zeker?
De leut is dan ook de reis, en de belofte op (maar niet de) bestemming…
Wacht, ik zal het anders zeggen. Mij overkomt het redelijk vaak dat ik bij mezelf denk “had ik toen geweten wat ik nu weet…”
Ik ben het type mens dat graag zijn hele bibliotheek op auteur en dan chronologisch zet. En ook nog eens de hele bibliotheek in een database in zijn computer wil zien.
Wel: met “weten” is het ook zo. Ik vind het wijs om dat “wat ik nu weet” op papier te zetten. En patronen zijn daar nuttige dingen voor.