De kat kwam weer eens mauwend binnen. Zo van maaw. Mààw.
Dan weten wij dat het weer van dattum is: een beestje binnengesleurd, dat ze ter onzer edificatie zal slachten. Alsof ze na al die jaren nog altijd écht hoopt dat we het ooit zullen leren, als ze het maar vaak en duidelijk genoeg voortoont.
Deze keer geen konijn, maar wel een muis. Binnengebracht zoals meestal: levend en wel if a little dazed wegens vastgestekt in het nekvel.
Ik uit de zetel gekropen en genaderd: Yog-Sothoth had het beestje nét op de grond gezet, waar het een beetje suf stond te zwijmelen. Ik dacht nog dat ik het kon redden, maar helaas: de kat zag mij dichterbij komen, en indachtig wat ik met één van haar vorige slachtoffers gedaan had, duurde het geen twee seconden voor ze het beestje bij de kop in de mond genomen had, en er een knauw in gegeven had.
Nèm, leek ze wel te zeggen toen ze parmantig wegkuierde. Laat dit maar eens terug los in de tuin:
Tja. Net zoals bij die konijnen (zie hier en hier bijvoorbeeld): de kop en de bovenkant met huid en haar opgevreten, en de onderkant laten liggen.
Tot lering en vermaak, vermoed ik.
Reacties
16 reacties op “Ach ja”
Beik!! Ik vind uw insecten al redelijk brrr maar dit slaat alles! 🙂
Ik bouw aan een reputatie als shocklog. Next up: blote wijven.
Hopelijk zit er aan uw blote wijven wel nog een kop (en bij uitbreiding een bovenkant). Eikes Michel, die darmen, brrr.
Nou hebben we het wel gehad, Michel. En kunnen we dan nu overgaan tot de orde van de dag ?
Allemaal in koor; ‘Ooooooohhh’. 🙂
Dèm! Zoek ik “edificatie” op in Google (omdat ik niet echt zeker ben van de betekenis van het woord) kom ik dit tegen. Op de eerste plaats dan nogwel.
Krrr… mijnheer is alomtegenwoordig!
Thank you for sharing!
Hm. En nu mijn middageten…
Fijn! Dat is ook wel de laatste keer dat ik uw blog lees tijdens mijn lunch.
Los van al die kruimels in mijn toetsenbord.
Allé, ik vind dat al jaren superonrealistisch dat al die organen, darmen en whatsoevers zo in uw buik enal zitten. Dat lijkt me zo niet echt erin te passen.
Maar kijk, uw kat heeft bewijs kunnen leveren. Het zit er echt in!
…
En het ziet er voos uit.
(maar wel nog vers)
‘Nèm, leek ze wel te zeggen toen ze parmantig wegkuierde. Laat dit maar eens terug los in de tuin…’
rofl
Ik begin precies minder van katten te houden, vegetariër zijnde. Gruwelijk wreed zijn die beelden, ik word er niet goed van
Waar blijven die blote wijven ?
Grumpf, de kat bewijst nog maar eens dat vegetariër zijn “tegennatuurlijk” is.
😉
om nog maar te zwijgen van saai.
mja, het lieve katje zal gedacht hebben: ik lust geen vlees maar eet het uit principe !
Neemt op het gemak enkele stappen achteruit. Als het beest – zijnde uw kat – beweegt, doe alsof ge dood zijt. Eens ge aan de deur zijt, draait ge u om en loopt, loopt, want dat beest is duidelijk meer van plan.
Ik begrijp echter wel heel goed dat ze dat stuk laten liggen heeft. Het ziet er niet echt lekker uit.