Het moest godver lukken, natuurlijk. Gisteren heb ik mij lopen opwinden dat het geen naam had: vanavond is ‘t Gili op Supertalent! We moeten zeker thuis zijn! ‘t Zal sebiets al geweest zijn en we gaan het gemist hebben! Allez ju, steekt dat eten in de mond van die kinders, we moesten al weg geweest zijn!

Als er van die dingen aan de hand zijn—televisieprogramma’s of andere afspraken waar we riskeren op te laat te komen—dan kan ik het bloed vanonder des mensens nagels zagen, naaste familie zal volmondig bevestigen dat het al dertig jaar is dat dat zo is.

Gisteren van kanaal naar kanaal gezapt, en niets gevonden. Geen Humo of internet nagekeken natuurlijk, er van uit gegaan dat het dan wel vandaag zou zijn. Tot ik vandaag naar de televisie dat te kijken, en dat het weer nootjes was. En ik dus maar het interweb op getrokken ben, om te ontdekken dat het gedomme donderdag was.

Gelukkig niet getreurd: er staat een filmpje van Lieven’s Joseph Dunninger-act online.

Gili gaat door! Hoera! Ik ben er zeker van dat hij het in de volgende ronde nog beter gaat doen, en ik hoop zó van ganser harte dat hij het spel daar wint.

Ongelooflijk proficiat, Lieven.