Ik denk dat ik er een nieuw heb.

Heel lang was mij favoriet boek ter wereld—zo van 1976 tot 1982 of zo—mijn Verschuerens Modern Woordenboek en Encyclopedie, de zevende editie uit 1961. Met zwartwitplaten en kleurenplaten, om de zoveel pagina’s. Negerstammen uit Afrika, Zegswijzen van Bruegel, dat soort zaken. En achteraan, een atlas op glanzend papier, en helemaal achteraan het bijvoegsel uit 1965 erin geïntegreerd. Kapotgelezen, of toch bijna: mijn nonkel heeft het nog moeten opnieuw inbinden, zó in stukken dat het hing.

Van pakweg, oh, begin jaren 80 tot een paar jaar later, was mijn favoriet boek een grote dierenatlas, die mijn grootvader in De Slegte had gekocht. De omslag was in bruine stof en er zat een vochtvlek op, en het boek was gekaft in donkeroranje doorschijnende plastiek. Maar veel belangrijker: in mijn herinnering een boek van driekwart meter hoog, met dieren van heel de wereld in enorme kleurenprenten.

Zo in 1988–1990 heb ik een exemplaar van Gödel, Escher, Bach kapotgelezen, tot dat ook moet heringebonden worden.

Eind jaren 90 heb ik in Londen per vergissing The World’s Writing Systems gekocht. Per vergissing, zeg ik, want ik dacht dat het £ 20 was. Het bleek bij nazicht van mijn visa-rekening £ 220 te zijn, ahem. Mààr: fantastisch boek. Humankind is defined by language; but civilization is defined by writing, begint het, ern dan gaat het verder met een gedetailleerde omschrijving van alle (àlle) schrijfsystemen ter wereld. Alfabetten, abjads, symbolen, zelfs notaties voor muziek en dans, àlles.

Een prachtig boek, in bijna alle mogelijke betekenissen van het woord: lay-out, inhoud, techniek… machtig. Alleen het inbinden is iets minder; ik zou wel eens durven overwegen om het opnieuw te laten doen.

Nog wat later, midden jaren 90, hebben de boeken van Tufte de plaats ingenomen van favoriete boeken. Opnieuw wegens inhoud en layout en techniek: Tufte’s boeken zijn van papier tot lettertypes tot drukmethode voorbeelden van vakmanschap. Geen bibliotheek mag zonder zijn, eigenlijk.

En dan heb ik dus vanavond, na nauwelijks een half uur erin kijken, een nieuw favoriet boek. Evolution of the Insects. Vijf kilo Wunderkammer. Ik overweeg ernstig om morgen mijn laptop thuis te laten en dit in de rugzak te steken om op de trein te lezen.