Allez, ‘t is te zeggen, ik maakte een frisco, of beter, ik maakte een sorbet.

Zonder gerief dan nog wel: de sorbetière ligt in verschillende stukken uiteen, maar veel belangrijker; het is er één die niet zelfkoelend is. Wat wil zeggen dat ze twaalf uur in de diepvries moet staan om er een kleine hoeveelheid ijs mee te kunnen maken.

Ik moet dringend een ijscrèmemachine kopen die zelf koelt, note to self.

Doch! Dit geheel terzijde.

Ik was vanmiddag naar Bayram geweest om fruit, en ik was met een bak vol rood fruit naar huis gekomen. Aardbijen, frambozen, aalbessen, braambessen, kersen.

Er was, ahem, een béétje te veel voor de kinderen: in totaal was het bijna drie kilo fruit. En dus heb ik er na het vieruurtje maar een coulis van gemaakt, en die vanavond in de diepvries gezet, en ben ik er om het half uur in aan het roeren. De kristallen breken, weetwel.

Ik ben eens benieuwd wat het morgen gaat geven. Want, dames en heren:

Dat, is een heel grote pot vol met allemaal lekkere dingen. Ik dénk dat dat met een bol kwaliteitsvanille-ijs bijzonder lekker moet zijn.