Als u bent zoals ik (en geef nu toe, wie is dat niet?), dan hebt u thuis een halve mestvaalt vol oude interne harddisken. Die hebt u allemaal plichtsgetrouw leeggemaakt, de nuttige zaken overgezet naar nieuwe harddisken, maar u kreeg het niet over uw hart om de oude winchesters weg te pompen.

Nu, het is helemaal niet moeilijk om die schijven om het even wanneer nog te lezen: gewoon indien nodig wat jumpers frunniken, een computer openvijzen, indien nodig een harddisk eruit halen als het al vol zit, een stroomkabeltje in de harddisk duwen, een harddiskkabeltje, en hopsakee.

Niet moeilijk, maar ‘t is toch een hele zooi, vooral als er geen computers in de buurt staan die open staan, dat ze allemaal mooi dichtgevezen zijn.

Mijn problemen in dat departement zijn opgelost! Ik heb deze kerel gekocht. Wat er na een enkele hapering ter hoogte van De Post alsnog in mijn brievenbus terechtkwam, was een gedeukte doos met R-Driver III USB 2.0 to SATA IDE cable erop geschreven.

Vier handelingen: een transfo aan de ene kant in het stopcontact meieren en aan de andere kant in het vierpinnige voedingsstekkergat van de harddisk; een stekker over de IDE-pinnetjes van de harde schijf schuiven en de andere kant van de draad in een USB-sleuf duwen. Bijzonder eenvoudig in het gebruik: zorgt ervoor dat een interne harddisk via USB aangesproken kan worden. Precies alsof het zo’n fancy externe harddisk zou zijn.

Heerlijk, zo grasduinen door het verleden. Allemaal bewaarde teksten, stukken programmeerdingen, mailarchieven ook. Prachtige dingen soms, ook mindere — zoals een mail met onder meer deze paragraaf erin:

Kan jij per xx/xx/xx een overzicht opstellen van de kosten die we hebben op personeelsvlak als we per die datum iedereen opzeggen? (dus incl formule Claeys)

…ik werd er zowaar even stil van, ik was die al helemaal vergeten: dat was een mail waarin me gevraagd werd om een heel bedrijf op de straat te zetten.